Διαστημική τεχνολογία

 Τεχνολογία  διαστήματος

Η διαστημική τεχνολογία αναφέρεται στην εφαρμογή επιστημονικών γνώσεων και τεχνικών μεθόδων για την εξερεύνηση, τη μελέτη και την αξιοποίηση του διαστήματος.

 Περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων, όπως η σχεδίαση, η κατασκευή, η εκτόξευση και η λειτουργία δορυφόρων, διαστημικών σκαφών, τηλεπικοινωνιακών συστημάτων και άλλων εργαλείων που χρησιμοποιούνται για την έρευνα και την εμπορική εκμετάλλευση του διαστήματος.

Βασικοί τομείς της διαστημικής τεχνολογίας:

1. Δορυφόροι: Χρησιμοποιούνται για επιστημονική έρευνα, παρακολούθηση της Γης (π.χ. καιρός, κλιματικές αλλαγές), τηλεπικοινωνίες, πλοήγηση (π.χ. GPS) και στρατιωτικές εφαρμογές.

2. Διαστημικά σκάφη: Περιλαμβάνουν μη επανδρωμένα διαστημικά οχήματα (π.χ. ρομποτικές αποστολές στον Άρη) και επανδρωμένες αποστολές (π.χ. Διεθνής Διαστημικός Σταθμός).

3. Εκτοξεύσεις: Η ανάπτυξη πυραύλων και συστημάτων εκτόξευσης για την αποστολή φορτίων και ανθρώπων στο διάστημα.

4. Τηλεπικοινωνίες: Η χρήση δορυφόρων για παγκόσμιες επικοινωνίες, τηλεόραση, ραδιόφωνο και διαδίκτυο.

5. Παρακολούθηση της Γης: Μελέτη του περιβάλλοντος, πρόβλεψη καιρού, διαχείριση φυσικών καταστροφών και παρακολούθηση κλιματικών αλλαγών.

6. Επιστημονική έρευνα: Μελέτη του ηλιακού συστήματος, μακρινών γαλαξιών, μαύρων τρυπών και άλλων αστρονομικών φαινομένων.

Το διαστημικό περιβάλλον είναι ένα αρκετά καινοτόμο περιβάλλον και η εργασία σε αυτό απαιτεί συχνά ειδικά εργαλεία και  ειδικές τεχνικές.

Πολλές κοινές καθημερινές υπηρεσίες για επίγεια χρήση, όπως η πρόγνωση του καιρού, τα δορυφορικά συστήματα πλοήγησης, η δορυφορική τηλεόραση και ορισμένα συστήματα επικοινωνιών μεγάλων αποστάσεων βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στη διαστημική υποδομή.

 

Ιστορική εξέλιξη της εξερεύνησης του διαστήματος

Οι πύραυλοι χρησιμοποιούνται κατεξοχήν στα προγράμματα εξερεύνησης του διαστήματος. Είναι σε θέση να μεταφέρουν στο διάστημα μεγάλου βάρους αντικείμενα, όπως διαστημoσυσκευές, δορυφόρους και διαστημόπλοια. Το βάρος που μπορούν να μεταφέρουν μπορεί να φτάσει και τους 100 τόνους ανάλογα με τον πύραυλο.

 Το παγκόσμιο ρεκόρ μεταφοράς φορτίου από πύραυλο κρατά από το 1968 ο Saturn V. Σήμερα, ο πιο ισχυρός, εν ενεργεία, πύραυλος (Falcon Heavy) μπορεί να μεταφέρει 63 τόνους σε Χαμηλή Γήινη τροχιά (Low Earth Orbit, LEO). Το 2021 αναμένεται να εκτοξευτεί σε τροχιά ο πύραυλος Starhip της SpaceX ο οποίος αναμένεται να σπάσει το ρεκόρ του Saturn V, με φορτίο πάνω από 120 τόνους.

Η πρώτη χώρα στη Γη που έθεσε οποιαδήποτε τεχνολογία στο διάστημα ήταν η Σοβιετική Ένωση. Η ΕΣΣΔ έστειλε τον δορυφόρο Sputnik 1 στις 4 Οκτωβρίου 1957. Ζύγιζε μόλις 83 κιλά (183 λίβρες) και πιστεύεται ότι περιστρεφόταν γύρω από τη Γη σε υψόμετρο 250 χλμ. Είχε δύο πομπούς ραδιοσυχνοτήτων (20 και 40 MHz), οι οποίοι εξέπεμπαν ένα διαρκές «μπιπ» που θα μπορούσαν να ακουστούν από ραδιόφωνα σε όλο τον κόσμο. 

Η πρώτη επιτυχημένη ανθρώπινη διαστημική πτήση ήταν ο Vostok 1, που μετέφερε τον 27χρονο σοβιετικό κοσμοναύτη Γιούρι Γκαγκάριν στις 12 Απριλίου 1961. 

Επειδή το ιατρικό προσωπικό και οι μηχανικοί του διαστημικού σκάφους δεν ήταν σίγουροι για το πώς μπορεί να αντιδράσει ένας άνθρωπος στην έλλειψη βαρύτητας, και ως εκ τούτου αποφασίστηκε να κλειδωθούν τα χειριστήρια χειριστή του πιλότου και έτσι ολόκληρη η αποστολή ελέγχονταν είτε από αυτόματα συστήματα είτε από το έδαφος.

Το πρώτο τεχνητό αντικείμενο που πέταξε για τη Σελήνη ήταν το Luna 1 στις 4 Ιανουαρίου 1959 και έπειτα ήταν ο πρώτος ανιχνευτής που έφτασε σε μια ηλιοκεντρική τροχιά γύρω από τον Ήλιο. 

Ο πρώτος ανιχνευτής που πλησίασε την επιφάνεια της Σελήνης ήταν ο σοβιετικός ανιχνευτής Luna 2, ο οποίος έκανε μια απότομη προσγείωση στις 14 Σεπτεμβρίου 1959. Η Σελήνη φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά στις 7 Οκτωβρίου 1959, από το σοβιετικό Λούνα 3.

Οι πρώτοι άνθρωποι προσεδαφίστηκαν στη Σελήνη (προσεληνώθηκαν) στις 20 Ιουλίου 1969 σύμφωνα με τις ζώνες ώρας των ΗΠΑ ή στις 21 Ιουλίου και ώρα 02:56 κατά την ώρα Γκρήνουιτς και 04:56 ώρα Ελλάδας. Συγκεκριμένα ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στη επιφάνεια της Σελήνης ήταν ο Νηλ Άρμστρονγκ (Neil Armstrong), διοικητής του Απόλλων 11.

Το πρώτο ρομποτικό σεληνιακό rover που προσγειώθηκε στη Σελήνη ήταν το σοβιετικό σκάφος Lunokhod 1 στις 17 Νοεμβρίου 1970, στο πλαίσιο του προγράμματος Lunokhod .

Μία από τις αξιοσημείωτες διαπλανητικές αποστολές είναι το Voyager 1, το πρώτο τεχνητό αντικείμενο που άφησε το Ηλιακό μας Σύστημα για το διαστρικό διάστημα στις 25 Αυγούστου 2012. Είναι, επίσης, σήμερα το πιο μακρινό τεχνητό αντικείμενο από τη Γη. 

Διαστημικό λεωφορείο

Το Διαστημικό Λεωφορείο της NASA, που επίσημα λέγεται «Διαστημικό Σύστημα Μεταφορών» (Space Transportation System-STS), είναι ιστορικός φορέας εκτόξευσης πληρωμάτων και φορτίου των ΗΠΑ. 

Το διαστημικό λεωφορείο εκτοξευόταν κάθετα (όπως οι πύραυλοι), φέρνοντας συνήθως πέντε έως επτά αστροναύτες (αν και έχουν μεταφερθεί και οκτώ) και μέχρι 22.700 κιλά (50.000 λίβρες) ωφέλιμου φορτίου σε χαμηλή γήινη τροχιά. 

Όταν η αποστολή του τελείωνε, επέστρεφε μέσα στη γήινη ατμόσφαιρα, πετούσε σαν ανεμοπλάνο και τελικώς προσγειωνόταν οριζοντίως, σε προκαθορισμένους διαδρόμους προσγείωσης.

Το διαστημικό λεωφορείο ήταν το πρώτο τροχιακό διαστημικό σκάφος που σχεδιάστηκε με μερική ικανότητα επαναχρησιμοποίησης. Ήταν επίσης το πρώτο επανδρωμένο διαστημικό σκάφος με φτερά που έχει επιτύχει να εκτοξευθεί σε τροχιά και να προσγειωθεί. Μετέφερε μεγάλα ωφέλιμα φορτία σε διάφορες τροχιές, χρησίμευσε σαν πορθμείο για την μεταφορά πληρωμάτων προς και από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), και εκτέλεσε αποστολές συντήρησης και επισκευών.

Διαστημικό τηλεσκόπιο

Ένα διαστημικό τηλεσκόπιο ή διαστημικό παρατηρητήριο είναι ένα τηλεσκόπιο που βρίσκεται στο εξώτερο διάστημα και χρησιμοποιείται για την παρατήρηση αστρονομικών αντικειμένων. 

Τα πρώτα τέσσερα διαστημικά τηλεσκόπια των ΗΠΑ (Αστρονομικά Παρατηρητήρια σε Τροχιά, Orbiting Astronomical Observatories) τέθηκαν σε τροχιά από το 1966 ως το 1972. Το σοβιετικό Ωρίων 1, από τα πρώτα τηλεσκόπια υπεριώδους ακτινοβολίας, τοποθετήθηκε στο διαστημικό σταθμό Σαλγιούτ 1 το 1971. 

διαστημικό τηλεσκόπιο

Τα παρατηρησιακά δεδομένα των διαστημικών τηλεσκοπίων δεν υπόκεινται στο ατμοσφαιρικό φιλτράρισμα και την παραμόρφωση (σπινθηρισμός) της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας και δεν επηρεάζονται από τη φωτορύπανση που αντιμετωπίζουν τα συμβατικά επίγεια τηλεσκόπια. 

Έως τώρα, έχουν εκτοξευθεί αρκετά διαστημικά τηλεσκόπια από διαστημικούς οργανισμούς όπως η NASA, ο ISRO, ο ESA και άλλοι. Από το 2018, πολλά διαστημικά παρατηρητήρια έχουν ήδη ολοκληρώσει τις αποστολές τους, ενώ άλλα συνεχίζουν να λειτουργούν ολοκληρώνοντας πολλά έτη προσφοράς στην αστρονομία.

 Ωστόσο, η μελλοντική διαθεσιμότητα διαστημικών τηλεσκοπίων εξαρτάται από την έγκαιρη και επαρκή χρηματοδότηση, με αρκετούς επιστήμονες να εκφράζουν την ανησυχία τους για την απώλεια ορισμένων τηλεσκοπίων χωρίς την έγκαιρη αντικατάστασή τους από άλλα, γεγονός που θα οδηγούσε στην απουσία εικόνας μέρους του ουρανού.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, η NASA εκτόξευσε το ικανότατο διαστημικό τηλεσκόπιο Τζέιμς Γουέμπ τον Δεκέμβριο του 2021, με σκοπό την εξασφάλιση διαδόχου για το κορυφαίο διαστημικό παρατηρητήριο Χαμπλ

Παραγωγή ενέργειας στο διάστημα  για  δορυφόρους,διαστημικούς σταθμούς και διαστημοσυσκευές

Κάθε διαστημικό όχημα χρειάζεται μια πηγή ενέργειας, η οποία συνήθως είναι:

Ηλιακοί συλλέκτες-φωτοβολταϊκά

Μπαταρίες

Πυρηνική ενέργεια(διαστημοσυσκευές)

Γεννήτριες θερμότητας

Διαστημικές στολές

Η στολή που φορούν οι αστροναύτες αποτελεί για αυτούς κάτι παραπάνω από την ένδυσή τους. Θα έλεγε κανείς ότι είναι το προσωπικό τους «διαστημόπλοιο». Υπάρχουν δύο είδη στολών.

διαστημικές στολές

Το πρώτο από αυτά είναι η πορτοκαλί στολή -που ίσως έχετε δει- και ονομάζεται ACES (Advanced Crew Escape Suit), ή ανεπίσημα… στολή-κολοκύθα!

 Τη στολή αυτή τη φορούν οι αστροναύτες κατά την εκτόξευση, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και κατά την επιστροφή και προσεδάφισή τους στη Γη. Άλλη μορφή της ενδυμασίας αυτής αποτελεί η Ρωσική έκδοσή της, με το όνομα Sokol, που επίσης είναι σχεδιασμένη μόνο για εντός του διαστημικού σκάφους.

Το δεύτερο είδος στολής είναι σχεδιασμένο για τους διαστημικούς περιπάτους (spacewalks), δηλαδή για τις δραστηριότητες που καλούνται να εκτελέσουν οι αστροναύτες εκτός σκάφους. Η έξοδος από το σκάφος μπορεί να γίνει είτε με πρόσδεση του αστροναύτη σε αυτό, είτε χωρίς. 

Σε μια τέτοια εξωτερική δραστηριότητα -για παράδειγμα όταν οι αστροναύτες εκτελούν εργασίες και επιδιορθώνουν βλάβες έξω από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό- η στολή που φορούν ονομάζεται EMU (Extravehicular Mobility Unit).

 Οι στολές EMU είναι κατασκευασμένες από πολλαπλές στρώσεις υλικών, καθεμιά από τις οποίες είναι υπεύθυνη για κάτι. 

Το εξώτερο στρώμα, χρώματος λευκού, για παράδειγμα, είναι αυτό που ανακλά το ηλιακό φως. Το στρώμα αυτό αποτελείται από τρία είδη νημάτων:

•  ένα που παρέχει στεγανότητα, 
• ένα πυράντοχο 
• και ένα που χρησιμοποιείται στην κατασκευή αλεξίσφαιρων γιλέκων. 

Οι ρίγες που φέρουν εξωτερικά συνήθως οι στολές χρησιμεύουν στο να ξεχωρίζει ο ένας αστροναύτης από τον άλλο.

Κατά τη διάρκεια των διαστημικών περιπάτων οι αστροναύτες έρχονται αντιμέτωποι με διάφορες απειλές και κινδύνους, από τους οποίους όμως τους προστατεύει η στολή τους. Για παράδειγμα, σε τροχιά γύρω από τη Γη μπορεί να συναντήσουν θερμοκρασίες στο εύρος από περίπου -150 °C έως και +150 °C στην πλευρά που φωτίζεται από τον Ήλιο. Επίσης, οι στολές EMU είναι υπεύθυνες για την παροχή οξυγόνου, καθώς και νερού στους αστροναύτες. Ακόμη, τους προστατεύουν από τραυματισμούς σε περίπτωση που προσκρούσουν πάνω τους αντικείμενα μικρών διαστάσεων ή διαστημική σκόνη. Η τελευταία μπορεί να ακούγεται ακίνδυνη, αλλά ακόμα και αυτή κινούμενη ταχύτερα απ’ ότι μια σφαίρα, μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό. Μια άλλη απειλή που αντιμετωπίζεται χάρη στις ειδικά σχεδιασμένες στολές EMU είναι η ακτινοβολία που υπάρχει στο διάστημα και που είναι επιβλαβής για τον άνθρωπο.

Οι στολές διαθέτουν ακόμα προσωπίδες που λειτουργούν ως «γυαλιά ηλίου» με ειδική επίστρωση για την προστασία του προσώπου από το έντονο ηλιακό φως, διατηρώντας παράλληλα καθαρό το οπτικό πεδίο. Μέσα από το κράνος, οι αστροναύτες φορούν συσκευή με ακουστικά και μικρόφωνα ώστε να επικοινωνούν με τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος και με την ομάδα ελέγχου.

Επιπλέον, φορούν γάντια με θερμαντήρες ώστε να προστατεύονται τα δάχτυλά τους από τις χαμηλές θερμοκρασίες και παράλληλα να μπορούν να χρησιμοποιούν με ασφάλεια τα διάφορα εργαλεία που χρειάζονται κατά τις επιδιορθώσεις.

Κάτω από τη στολή, οι αστροναύτες φορούν μια ελαστική, εφαρμοστή φόρμα που είναι υπεύθυνη για την ψύξη και τον εξαερισμό. Η φόρμα αυτή καλύπτει όλο το σώμα, εκτός από το κεφάλι, τις παλάμες και τις πατούσες.

 Διαθέτει σωλήνες μέσω των οποίων ρέει νερό που προσφέρει δροσιά στον αστροναύτη και ρυθμίζει τη θερμοκρασία του κατά τη διάρκεια του διαστημικού περιπάτου, που συνήθως διαρκεί αρκετές ώρες. Ακόμα, οι αεραγωγοί της φόρμας είναι υπεύθυνοι για την απομάκρυνση του ιδρώτα και την κυκλοφορία του αέρα.

Επίσης, στον εξοπλισμό συμπεριλαμβάνεται ένα σακίδιο που προσφέρει ηλεκτρική ενέργεια, περιέχει το οξυγόνο που αναπνέουν οι αστροναύτες και ταυτόχρονα απομακρύνει το διοξείδιο του άνθρακα που απελευθερώνεται με την εκπνοή. 

Το σακίδιο περιέχει και νερό που αφού ρυθμιστεί η θερμοκρασία του στο σύστημα ψύξης, διοχετεύεται στους σωλήνες της ελαστικής στολής που φορούν οι αστροναύτες.

Τέλος, στο πίσω μέρος της στολής EMU υπάρχει ένα σύστημα που ονομάζεται SAFER (Simplified Aid for Extravehicular Activity Rescue), το οποίο διαθέτει ένα σύνολο από μικρούς προωθητήρες που θα βοηθήσουν τον αστροναύτη να επιστρέψει στο σκάφος σε περίπτωση που απομακρυνθεί από αυτό.

Η πιο σύγχρονη μορφή των διαστημικών στολών, είναι αυτή που σχεδιάστηκε για το πρόγραμμα Artemis, με το οποίο μέχρι το 2024 η NASA θα στείλει τους επόμενους αστροναύτες στη Σελήνη. Η τελευταία «επίσκεψη» ανθρώπων στη Σελήνη έγινε το 1972, με την αποστολή Apollo 17. 

Η στολή αυτή, γνωστή ως xEMU είναι κατασκευασμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να προσαρμόζεται στον σωματότυπο του κάθε αστροναύτη και να εξασφαλίζει άνεση και περισσότερη ελευθερία κινήσεων και ευλυγισία σε όλο το σώμα.

Για την κατασκευή της, χρησιμοποιούνται νέα υλικά που απαιτούν τις ελάχιστες δυνατές ραφές ώστε να μην μπορεί η σεληνιακή σκόνη να «τρυπώνει» και να προσκολλάται στα διάφορα σημεία. Η στολή αυτή μάλιστα, έχει τη δυνατότητα να παρέχει οξυγόνο για 8 ώρες, συν μια ώρα σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης.

Διαστημική διατροφή

Μια στελεχωμένη από ανθρώπους διαστημική αποστολή που μπορεί να διαρκέσει από κάποιους μήνες μέχρι και χρόνια θα πρέπει να έχει εφοδιαστεί με τις κατάλληλες προμήθειες φαγητού για τους αστροναύτες. Προκύπτουν έτσι πολλά ερευνητικά ερωτηματικά για τις τροφικές προμήθειες που θα δώσουν τη δυνατότητα στα μέλη της διαστημικής αποστολής να επιβιώσουν στις ιδιαίτερες συνθήκες του διαστήματος.

 Αξίζει λοιπόν να γίνει αναφορά στον τρόπο συσκευασίας των τροφίμων, στη σύσταση και περιεκτικότητά τους σε θρεπτικά συστατικά αλλά και στο βάρος που θα πρέπει να έχουν οι συσκευασίες τροφίμων όπως επίσης και στη διαδικασία συντήρησής τους στο διαστημόπλοιο. 

Οι αστροναύτες τρέφονται με τρία ημερήσια γεύματα, πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό.

διαστημική διατροφή

Η τροφή είναι μία από τις βασικότερες ανάγκες του ανθρώπου για επιβίωση είτε βρίσκεται στη Γη είτε στο διάστημα. Προσφέρει στους αστροναύτες τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά και θερμίδες  που χρειάζονται για να λειτουργεί ο οργανισμός τους σωστά σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας και για να επιτελούν όλες τις καθημερινές τους εργασίες. Όμως η «διαστημική τροφή» διαφέρει κατά πολύ από την «γήινη».

Το 1961, χρονιά την οποία έγιναν τα πρώτα ταξίδια στο διάστημα, η τροφή των αστροναυτών της αποτελούνταν από πολτοποιημένη τροφή που βρισκόταν μέσα σε μεταλλικά σωληνάρια. Λίγα χρόνια αργότερα στις αμερικανικές αποστολές η τροφή εκτός από υγρή ήταν και σε μορφή σκόνης ή κύβων. 

Όμως ήταν δύσκολο για τους πρώτους ανθρώπους στο διάστημα να την καταναλώσουν, καθώς δεν είχε γεύση κάνοντάς την κάτι πρωτόγνωρο και άγνωρο γι’ αυτούς που είχαν συνηθίσει το φαγητό στη Γη.

Όμως, λόγω της έλλειψης της βαρύτητας δεν πρέπει να δημιουργούνται ψίχουλα, κάτι το οποίο αποτρέπεται από την χρήση ειδικών δίσκων και σωληναρίων.

Οι δίσκοι χωρίζονται ανάλογα με τη χώρα-ήπειρο από την οποία προέρχεται η τροφή: κόκκινοι-Ρωσία, μπλε-Αμερική/Ευρώπη. Επιπλέον θα πρέπει η τροφή να είναι αποτρεπτική ως προς την δημιουργία πολλών αποβλήτων. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την κατανάλωση τροφών όπως οι ξηροί καρποί.

Το φαγητό όμως δεν συμβάλλει μόνο στην επιβίωση αλλά και στην ψυχική υγεία των κοσμοναυτών. Είναι ένα από τα λίγα πράγματα που απολαμβάνουν, διότι η απουσία αγαπημένων προσώπων τους προκαλεί ένα αίσθημα μοναξιάς. Αυτός λοιπόν είναι ένας τρόπος  να νιώσουν λίγο πιο κοντά στο σπίτι τους και σε όσα αγαπάνε στη Γη.

 Έτσι οι επιστήμονες με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας έχουν καταφέρει να διατηρούν τη γεύση κάποιων τροφών αναλλοίωτη. Έτσι οι σύγχρονοι αστροναύτες καταναλώνουν σχεδόν όλα τα είδη τροφών όπως δημητριακά, φρούτα, ψάρια και κρέας. 

Η συσκευασία της τροφής πρέπει να έχει όσο το δυνατότερο λιγότερο βάρος, να είναι ανακυκλώσιμη  και να έχει συγκεκριμένο μέγεθος ανάλογα με το τι εμπεριέχει. Επιπλέον η τροφή περνάει από ειδική επεξεργασία και ανάλογα χωρίζεται στις ακόλουθες κατηγορίες:
Τροφές επανενυδάτωσης: Σε αυτές περιλαμβάνονται τα ροφήματα και τα δημητριακά. Το νερό αφαιρείται από την τροφή για να είναι πιο εύκολη η αποθήκευσή της. Αργότερα στο σταθμό, προστίθεται νερό στις τροφές πριν από την κατανάλωσή τους.
Τροφές που έχουν υποστεί θερμική σταθεροποίηση: Σε αυτή την κατηγορία περιλαμβάνονται τα περισσότερα φρούτα και τα ψάρια. Οι τροφές αυτές αφού υποστούν θερμική επεξεργασία μπορούν να αποθηκευτούν σε θερμοκρασία δωματίου μέσα σε κονσέρβες.
Ακτινοβολημένες τροφές: Εδώ περιλαμβάνεται το βοδινό κρέας που μαγειρεύεται και συσκευάζεται σε εύκαμπτες αλουμινένιες θήκες και αποστειρώνεται με ιονίζουσα ακτινοβολία ώστε να μπορούν να διατηρηθεί σε θερμοκρασία δωματίου.

Σπιρουλίνα Σερρών στο Διάστημα

Είναι ένα φαγώσιμο φύκι μεγάλης θρεπτικής αξίας που διατίθεται ως συμπλήρωμα διατροφής σε φαρμακεία και καταστήματα βιολογικών προϊόντων και το οποίο, λόγω των πολλών βιταμινών που περιέχει, έχει μπει εδώ και δεκαετίες στο βασικό μενού των… αστροναυτών.

Η επιχείρησή που βρίσκεται στη Νιγρίτα Σερρών βραβεύτηκε το 2002 ως η πιο καινοτόμος εταιρεία της χώρας, ενώ με σπιρουλίνα δικής του παραγωγής η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Διαστήματος (European Space Agency) διεξήγαγε έρευνες για το πώς θα καταφέρει να παράξει το προϊόν αυτό πάνω στον διεθνή διαστημικό σταθμό (ISS) που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη!

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΒΙΝΤΕΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ