Ticker

15/recent/ticker-posts

Οι 10 μεγαλύτερες εφευρέσεις όλων των εποχών

 Η ιστορία της τεχνολογίας ξεκινά  με απλές  εφευρέσεις   και  σιγά σιγά  εξελίσσεται δημιουργώντας  σύνθετες εφευρέσεις.
Στην ιστορία  της  τεχνολογίας  όμως  υπάρχουν  κάποιες  που  κατά  την γνώμη  μου  που αποτελούν  σημαντικά  σημεία  καμπής.Αυτές  οι εφευρέσεις  άλλαξαν  την  ιστορία  του  ανθρώπου και  αποτελούν  αναπόσπαστο  κομμάτι  πολλών  σύνθετων  κατασκευών που  χρησιμοποιούνται  καθημερινά  από εκατομμύρια  ανθρώπους.

μεγαλύτερες εφευρέσεις όλων των εποχών




1.ΤΡΟΧΟΣ

Η ιδέα μιας συμμετρικής συνιστώσας κινούμενης σε κυκλική κίνηση σε έναν άξονα υπήρξε στην αρχαία Μεσοποταμία, την Αίγυπτο και την Ευρώπη, χωριστά σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Έτσι, δεν μπορεί να εξακριβωθεί από ποιον και πού βγήκε πρώτα ο τροχός, αλλά αυτή η μεγάλη εφεύρεση εμφανίστηκε το 3500 π.Χ. και έγινε μια από τις σημαντικότερες εφευρέσεις της ανθρωπότητας. Έχει χρησιμοποιηθεί για τις καλλιέργειες στην γεωργία και στις μεταφορές και να δώσει την σκυτάλη σε άλλες μεγάλες εφευρέσεις όπως τα ρολόγια.

2.ΚΟΧΛΙΑΣ



Ο κοχλίας του Αρχιμήδη, ή αντλία με κοχλία, ( ή και σαλίγκαρος στη γλώσσα των τεχνιτών) είναι μια κατασκευή που από την αρχαιότητα χρησιμοποιούταν για να αντλεί και να μετακινεί νερό από κάποιο χαμηλό μέρος κυρίως σε κανάλια άρδευσης. Η εφεύρεση της αντλίας με κοχλία (βίδα) αποδίδεται στον Αρχιμήδη, αν και πιθανότερο είναι, να ήταν γνωστό στους αρχαίους Έλληνες μηχανικούς, κατά την Ελληνιστική περίοδο.

 Η μηχανή του Αρχιμήδη ήταν μια συσκευή με ένα περιστρεφόμενο κοχλία σε σχήμα έλικας μέσα σε έναν κύλινδρο. Γυρνούσε χειροκίνητα και μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη μεταφορά νερού από ένα χαμηλού επίπεδου σώμα του νερού σε κανάλια άρδευσης.

Αν το δούμε από την πλευρά της βιομιμητικής μπορούμε να πούμε ότι ίσως η αρχική ιδέα να προήλθε από το σχήμα κάποιων κοχυλιών ή από την έλικα του αμπελιού γιατί στα στα ιταλικά λέγεται vida και έχει σχέση με τη λέξη vis που σημαίνει αμπέλι.

Ο κοχλίας του Αρχιμήδη όπως περιγράφονταν στα ρωμαϊκά χρόνια από τον Βιτρούβιο μπορεί να ήταν μια βελτίωση σε σχέση με μία μπρούντζινη αντλία-κοχλία που είχε χρησιμοποιηθεί για την άρδευση των Κρεμαστών Κήπων της Βαβυλώνας 350 χρόνια πριν. Σε αυτό συγκαταλέγεται και η περιγραφή του κλασικού συγγραφέα Στράβωνα ότι οι κρεμαστοί κήποι ποτίζονταν με κοχλίες.

Το πρώτο στον κόσμο θαλασσοπόρο ατμόπλοιο με βιδωτή έλικα ήταν το SS Archimedes, το οποία ξεκίνησε να λειτουργεί το 1839 και ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Αρχιμήδη και του έργου του πάνω στον κοχλία.

Ο κοχλίας του Αρχιμήδη αποτελείται από έναν κοχλία σε κενό σωλήνα (ελικοειδής επιφάνεια μέσα σε κύλινδρο). Ο κοχλίας περιστρέφεται μέσω ενός ανεμόμυλου ή ακόμα και χειροκίνητα. Ο κοχλίας βρίσκεται σε κλίση με το έδαφος και καθώς γυρίζει, ποσά νερού εγκλωβίζονται και μεταφέρονται μέχρι το πάνω μέρος της κατασκευής, από όπου το νερό χύνεται και τροφοδοτεί κανάλια άρδευσης.

Η επαφή της κυλινδρικής επιφάνειας και του κοχλία δεν χρειάζεται να είναι υδατοστεγής, εφόσον το ποσό που ρίχνει μέσα στο κανάλι είναι μεγαλύτερο από αυτό που διαρρέει. Επίσης λόγω του σχεδιασμού, το νερό που διαρρέει πηγαίνει στο χαμηλότερο τμήμα, που με τη σειρά του ανεβαίνει, οπότε δημιουργείται μια μηχανική ισορροπία κατά τη χρήση.

Εκτός από το να τροφοδοτεί κανάλια άρδευσης, ο κοχλίας του Αρχιμήδη, χρησιμοποιούνταν για άντληση νερού από ορυχεία ή από χαμηλές περιοχές που γέμιζαν ανεπιθύμητο νερό. Χρησιμοποιείται για να αποστραγγίσει ξηρά που βρίσκεται κάτω από το επίπεδο της θάλασσας (όπως στην Ολλανδία) και για να γυρίσει χρησιμοποιείται η αιολική ενέργεια με την προσαρμογή του κοχλία σε ένα ολλανδικό ανεμόμυλο.

Ο κοχλίας του Αρχιμήδη είναι ακόμα σε χρήση για την άντληση υγρών και στερεών σε κόκκους, όπως ο άνθρακας και το σιτάρι. Σε θεριζοαλωνιστικές μηχανές, σε μηχανές απομάκρυνσης χιονιού , σε υδραυλικές αντλίες,στις μηχανές κοπής κρέατος σε κιμά, στα τυρμπουσόν για τους φελλούς των μπουκαλιών.Μια παραλλαγή του κοχλία είναι τα διάφορα τρυπάνια.

Ο κοχλίας του Αρχιμήδη χρησιμοποιήθηκε το 2001, από τον Βρετανό μηχανικό John Burland, στην επιτυχή σταθεροποίηση του πύργου της Πίζας. Μικρές ποσότητες του υπεδάφους που μαλάκωσαν λόγω υπόγειων υδάτων, αφαιρέθηκαν κάτω από τη βόρεια πλευρά του πύργου και το βάρος του Πύργου διόρθωσε από μόνο του την κλίση

Επίσης παραλλαγή του χρησιμοποιείται σε αεροσυμπιεστές και σε συμπύκνωση αποβλήτων ή και για μετάδοση της κίνησης σε συνεργασία με ένα γρανάζι.



3.ΜΟΧΛΟΣ

Ο Αρχιμήδης ήταν ο πρώτος που εξήγησε το νόμο των μοχλών, διατυπώνοντάς τον ως εξής:

"(ίσα) βάρη σε ίσες αποστάσεις βρίσκονται σε ισορροπία, και ίσα βάρη σε άνισες αποστάσεις δεν βρίσκονται σε ισορροπία, αλλά κλίνουν προς το βάρος που βρίσκεται στη μεγαλύτερη απόσταση."

Διάσημη είναι και η φράση του: "Πα βω και χαριστιωνι ταν γαν κινησω πασαν;" ("Που να σταθώ και με ένα μοχλό να κινήσω τον κόσμο ολόκληρο;")

Το σημείο όπου ασκείται η δύναμη λέγεται σημείο εφαρμογής. Το σώμα που δέχεται την επίδραση της δύναμης λέγεται φορτίο. Έτσι ο νόμος των μοχλών διατυπώνεται ως εξής:

Υπάρχουν τρεις τύποι μοχλών που αντιπροσωπεύουν τις διάφορες θέσεις που μπορεί να βρίσκεται το υπομόχλιο, το φορτίο και το σημείο εφαρμογής της δύναμης.

Μοχλοί πρώτου τύπου



Σε έναν μοχλό πρώτου τύπου το υπομόχλιο βρίσκεται ανάμεσα στο σημείο εφαρμογής της δύναμης και το φορτίο. Κατά τη λειτουργία, μια δύναμη ασκείται σε ένα τμήμα της ράβδου, με αποτέλεσμα ο μοχλός να περιστραφεί γύρω από το υπομόχλιο, υπερνικώντας την αντίσταση του φορτίου που βρίσκεται στην άλλη πλευρά. Το υπομόχλιο μπορεί να βρίσκεται στο κέντρο του μοχλού, όπως σε μια τραμπάλα, ή σε οποιοδήποτε σημείο ανάμεσα. Υποστηρίζει το βραχίονα και το φορτίο.

Παραδείγματα:

  1. Η τραμπάλα
  2. Ο τρικέφαλος βραχιόνιος μυς (δρώντας πάνω στον πήχυ).
  3. Ο μοχλός για τα φρένα του ποδηλάτου
  4. Η βαλλίστρα
  5. Ο λοστός (στο κυρτό του μέρος)
  6. Το σκεπάρνι, στο τμήμα που βγάζει τα καρφιά
  7. Το καροτσάκι μεταφοράς δεμάτων
  8. Η πένσα (διπλός μοχλός)
  9. Το ψαλίδι (διπλός μοχλός)
  10. Το κουτάλι παπουτσιών
  11. Το μαγγάνι



Μοχλοί δεύτερου τύπου



Σε ένα μοχλό δεύτερου τύπου το σημείο εφαρμογής της δύναμης βρίσκεται στο ένα άκρο του βραχίονα και το υπομόχλιο στο άλλο άκρο, ενώ το φορτίο βρίσκεται κάπου στη μέση.

Παραδείγματα:

  1. Ο καρυοθραύστης
  2. Το κουπί ενός κανό
  3. Ο χαλινός ενός αλόγου
  4. Το καροτσάκι μεταφοράς χώματος
  5. Το γερμανικό κλειδί
  6. Το ανοιχτήρι για μπουκάλια με καπάκι
  7. Η σανίδα καταδύσεων
  8. Ο λοστός (στο ευθύ του μέρος)
  9. Οι κάμψεις με τα χέρια
  10. Το πόμολο σε μια πόρτα
  11. Το καρότσι μεταφοράς



Μοχλοί τρίτου

Σε αυτό τον τύπο η δύναμη που ασκείται είναι μεγαλύτερη από το φορτίο, αντίθετα με τους μοχλούς πρώτου και δεύτερου τύπου. Όμως, η μετατόπιση του σημείου εφαρμογής είναι μικρότερη από τη μετατόπιση του φορτίου. Από τη στιγμή που αυτές οι κινήσεις γίνονται ακριβώς στον ίδιο χρόνο, το φορτίο μετακινείται ταχύτερα από το σημείο εφαρμογής. Έτσι, ο μοχλός τρίτου τύπου χρησιμεύει για ανάλογες εργασίες. Σε αυτούς τους μοχλούς η δύναμη ασκείται ανάμεσα στο φορτίο και το υπομόχλιο.

Παραδείγματα:

  1. Το ρόπαλο του μπέιζμπολ
  2. Ο δικέφαλος βραχιόνιος μυς
  3. Το κουπί της βάρκας
  4. Οι αυτόματες πύλες
  5. Το καλάμι ψαρέματος
  6. Το μπαστούνι του χόκεϊ
  7. Η κάτω σιαγόνα
  8. Η φάκα για τα ποντίκια
  9. Ο νυχοκόπτης (το σώμα, όχι ο μοχλός για τον αντίχειρα)
  10. Το τσιμπιδάκι
  11. Το σφυρί




4.ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΑ

Εφευρέτης: Γιόχανς Γκουτένμπεργκ (Johannes Gutenberg)
Ο Γιόχανς Γκουτένμπεργκ είχε εφεύρει το τυπογραφείο το 1450 μ.Χ. δανεισμένος σε μεγάλο βαθμό από τα κινεζικά στοιχεία ( κι όλα αυτά μετά τα ταξίδια του Μάρκο Πόλο) και την εφαρμογή τους σε ένα εξελιγμένο μηχάνημα χρησιμοποιώντας για την κίνηση της πάνω πλάκας έναν ατέρμονα κοχλία του Αρχιμήδη. Τον 19ο αιώνα λοιπόν αντικατέστησαν τα ξύλινα μέρη με μεταλλικά για να επιταχύνουν την διαδικασία της εκτύπωσης.
Η πολιτιστική και βιομηχανική επανάσταση στην Ευρώπη δεν θα ήταν εφικτή αν δεν ήταν σε εφαρμογή ο τυπογράφος, ο οποίος επέτρεπε τη διάδοση εγγράφων, βιβλίων και εφημερίδων σε ένα ευρύτερο κοινό στην Ευρώπη. Αυτά τα έγγραφα περιλάμβαναν τη Βίβλο και άλλα σημαντικά κείμενα που επέτρεψαν στους ανθρώπους να ξεκινήσουν την αναζήτηση και τη συλλογιστική μέθοδο διαβάζοντας για τον εαυτό τους. Μέχρι το 1500, είκοσι εκατομμύρια έντυπα είχαν εκτυπωθεί στη Δυτική Ευρώπη.

5.ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ   ΣΤΗΛΗ



Η αυξημένη ανάγκη, για την ενεργειακή κάλυψη διαφόρων φορητών συσκευών, οδήγησαν τους ανθρώπους σε φορητές συσκευές αποθήκευσης ενέργειας με εφαρμογές στη μετακίνηση, την επικοινωνία, την ψυχαγωγία και κάθε άλλη χρήση.
 
Η μπαταρία αποτελεί μία από τις περισσότερο διαδεδομένες πηγές καί αποθήκες ηλεκτρικής ενέργειας, που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι στην καθημερινή τους ζωή. Είναι μία χημική πηγή ρεύματος, ικανή να αποθηκεύσει ηλεκτρική ενέργεια αφού τη μετατρέψει σε χημική και όταν χρειαστεί, να την αποδώσει σε ένα εξωτερικό κύκλωμα. Ορισμένα αρχαιολογικά ευρήματα, θέτουν την πρώτη κατασκευή μπαταρίας, μέχρι και 2.250 έτη πριν.
 
Οι αρχαίοι Έλληνες, γνώριζαν ήδη ότι ένα κομμάτι κεχριμπάρι μπορούσε να μαγνητίσει ελαφριά σωματίδια μετά από τρίψιμο. Η ελληνική λέξη για το κεχριμπάρι είναι ἤλεκτρον (γιατί βγάζει φως όπως ο ήλιος) και είναι η προέλευση της λέξης ηλεκτρισμός. Το κεχριμπάρι ηλεκτρίζεται με την τριβή με αποτέλεσμα τον μηχανικό διαχωρισμό φορτίου σε ένα διηλεκτρικό. 
 
Το 1938, ο Wilhelm Konig ανακάλυψε, στο Ιράκ, ένα πήλινο δοχείο, ύψους 13,50 cm, που περιείχε έναν χάλκινο κύλινδρο που περιέκλειε μια σιδερένια ράβδο και κατέληξε στο συμπέρασμα ότιεπρόκειτο για μια αρχαία μπαταρία.
Ο Alessandro Giuseppe Antonio Anastasio Volta (1745-1827) και ο Λουίτζι Γκαλβάνι, ήταν οι πρώτοι επιστήμονες που ασχολήθηκαν με την μετατροπή της χημικής ενέργειας σε ηλεκτρισμό. Αυτοί οι δύο πρωτοπόροι επιστήμονες, έμειναν στη ιστορία και προς τιμήν τους οι λέξεις όπως "γαλβανικό στοιχείο" και "βολτ", φέρουν τα ονόματά τους. 


6.ΛΑΜΠΤΗΡΑΣ





Εφευρέτης: Τόμας Έντισον  (Thomas Alva Edison, 1847 – 1931)
Η εφεύρεση του λαμπτήρα αναπτύχθηκε σε όλη τη δεκαετία του 1800 με Thomas Edison αποδόθηκε ως ο κύριος εφευρέτης ενός λαμπτήρα που διήρκεσε 1500 ώρες χωρίς καύση το 1879. Η ιδέα προωθήθηκε από πολλούς άλλους για να δημιουργήσει μια λειτουργική και φωτεινή λάμπα που έφερε επανάσταση στην ανθρώπινη διαβίωση.

7.ΤΗΛΕΦΩΝΟ

Εφευρέτης: Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ (Alexander Graham Bell, 1847 – 1922)
Το 1876 ο διαπρεπής Σκοτσέζος επιστήμονας, εφευρέτης και μηχανικός, Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, ενώνει δύο κύπελλα με ένα νήμα στο κάτω μέρος των δύο άκρων και το χρησιμοποίησε για να μιλήσει από το ένα άκρο και να ακούσει από το άλλο. Αυτό έθεσε το θεμέλιο έργο για μια άλλη επαναστατική εφεύρεση που σήμερα είναι η προέκταση του χεριού μας, το τηλέφωνο.

Αν και ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ θεωρείται ως εφευρέτης του πρώτου πρακτικού τηλεφώνου, η ιστορική αλήθεια είναι λίγο θολή. Το 1860 ο Ιταλός μετανάστης στις ΗΠΑ Αντόνιο Μέουτσι (Αntonio Meucci), έκανε την πρώτη δημόσια επίδειξη του «τηλετρόφωνου» που είχε κατασκευάσει. Το 1871 υποβάλει αίτηση για προσωρινή άδεια ευρεσιτεχνίας, κατα τη διάρκεια αυτής της άδειας δεν κατόρθωσε να την παρατείνει πέραν του 1874, καθώς εκείνη τη χρονιά δεν είχε ούτε τα 10 δολάρια που απαιτούσε η ανανέωση.
Δύο χρόνια μετά, στις 14 Φεβρουαρίου 1876, στο γραφείο ευρεσιτεχνιών των ΗΠΑ κατατέθηκε αίτηση ευρεσιτεχνίας για το τηλέφωνο από κάποιον Ιλάισα Γκρέι (Elisha Gray) και λίγες ώρες μετά όμοια αίτηση από τον Γκράχαμ Μπελ, με σχέδια που κατά κάποιον τρόπο περιελάμβαναν εκείνα του Μέουτσι και του Γκρέι. Τελικά η ευρεσιτεχνία αποδόθηκε στον Μπελ, που έγινε βέβαια πασίγνωστος.
Γνωρίζουμε ότι ο Μέουτσι προσπάθησε να υπερασπιστεί την εφεύρεσή του με σχέδιά του που είχε καταθέσει παλαιότερα στην ιδιωτική ταχυδρομική εταιρεία Western Union. Αλλά όταν τα ζήτησε, η εταιρεία… δήλωσε απώλεια. Σημειωτέον ότι ο Γκράχαμ Μπελ ήταν στέλεχος της Western Union. Επίσης προσκομίστηκαν εκ των υστέρων αποδείξεις ότι υπάλληλος του γραφείου ευρεσιτεχνιών είχε χρηματιστεί από τον Μπελ και του είχε δείξει τα σχέδια που κατέθεσε ο Γκρέι, ώστε να συμπληρώσει τα δικά του σχέδια που κατέθεσε αργότερα την ίδια ημέρα.

Το τηλέφωνο, το οποίο αργότερα αναπτύχθηκε και ως κινητό τηλέφωνο, είχε ζωογόνο επίδραση στην ανθρωπότητα, ειδικά στον τομέα των επιχειρήσεων και της επικοινωνίας. Η επέκταση της ακουστικής ομιλίας μέσα από ένα δωμάτιο σε όλο τον κόσμο είναι ένα έργο ασυναγώνιστο μέχρι και σήμερα.

8.ΨΥΞΗ


Η «ανακάλυψη» της… ψύξης, με την έννοια του ψυγείου, έμελλε να αλλάξει τον τρόπο που οι άνθρωποι καταναλώνουν και αποθηκεύουν τα τρόφιμά τους. Είναι δύσκολο να εντοπίσουμε έναν και μόνο εφευρέτη του ψυγείου, γιατί η ιδέα ήταν ευρέως γνωστή και σταδιακά βελτιωνόταν για περίπου 200 χρόνια.

Ανάμεσα στους πρωτοπόρους ωστόσο, δεσπόζει το όνομα του Oliver Evans, που σύμφωνα με πηγές γύρω στα 1805, σχεδίασε μία μονάδα συμπίεσης ατμών. Άλλοι πάλι, αποδίδουν το σχεδιασμό αυτό στον Carl von Linde, το 1876, θεωρώντας τον, τον πραγματικό πρόδρομο του σύγχρονου ψυγείου. Τα επόμενα χρόνια δεκάδες εφευρέτες, ακόμη και ο Αϊνστάιν, έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στα σχέδια των...ψυγείων.

Η ικανότητα πλέον συντήρησης και μεταφοράς (τροφίμων) άλλαζε ριζικά τη βιομηχανία παραγωγής τροφίμων και τις διατροφικές συνήθειες των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.



9.ΤΡΑΝΖΙΣΤΟΡ


Η ιστορία του πρώτου τρανζίστορ αρχίζει πολύ πριν οι επιστήμονες των εργαστηρίων Bell αρχίσουν να ασχολούνται με την κατασκευή του στη δεκαετία του 1930.

Προηγήθηκαν οι επιστήμονες του 19ου αιώνα – συμπεριλαμβανομένων των Maxwell, Hertz, και Faraday – με τις δραματικές επιστημονικές ανακαλύψεις που κατέστησαν δυνατή την αξιοποίηση της ηλεκτρικής ενέργειας από τον άνθρωπο, ενώ οι εφευρέτες εφάρμοσαν αυτή τη γνώση για την ανάπτυξη χρήσιμων ηλεκτρικών συσκευών όπως το ραδιόφωνο.

Ο λυχνίες κενού ενίσχυσης (τρίοδοι) ήταν όχι μόνο ένα απαραίτητο συστατικό στην κατασκευή του ραδιοφώνου, αλλά και των πρώτων τηλεφωνικών δικτύων, των πρώτων τηλεοράσεων και υπολογιστών.

Όμως, οι λυχνίες κενού κατανάλωναν αρκετή ενέργεια, θερμαίνονταν, καταλάμβαναν πολύ χώρο, κόστιζαν ακριβά και όταν καιγόντουσαν έπρεπε να αντικατασταθούν. (Ο υπολογιστής ENIAC στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, ο οποίος διέθετε χιλιάδες λυχνίες κενού, καταλάμβανε τον χώρο αρκετών μεγάλων αιθουσών και κατανάλωνε τόση ενέργεια που έφτανε για την ηλεκτροδότηση δέκα σπιτιών).

Όλα αυτά τα μειονεκτήματα οδήγησαν τον μηχανικό των εργαστηρίων Bell, J. R. Pierce, να δηλώσει ότι «η φύση απεχθάνεται την λυχνία κενού».

Άρχισαν να μελετούν πάλι τους κρυσταλλικούς ανορθωτές επικεντρώνοντας την έρευνά τους σε ένα από τα πιο αξιόλογα ημιαγώγιμα υλικά: το πυρίτιο -silicone .Ανακάλυψαν την  επαφή p-n, δυο διακριτές περιοχές πυριτίου ενωμένες μεταξύ τους: στη μια κυριαρχεί ηλεκτρικό ρεύμα αρνητικών φορτίων από ηλεκτρόνια (ημιαγωγός τύπου-n) και στην άλλη ηλεκτρικό ρεύμα θετικών φορτίων από οπές (ημιαγωγός τύπου-p).

Η ανακάλυψη της επαφής p-n και η ικανότητα ελέγχου των ιδιοτήτων της έθεσε τα θεμέλια της ανακάλυψης του τρανζίστορ.

Oι ερευνητές John Bardeen, Walter Brattain και William Shockley, που εργάζονταν στα εργαστήρια Bell, προσπαθώντας να κατασκευάσουν ένα νέο μέσο ενίσχυσης, τοποθέτησαν ένα τρίτο ηλεκτρόδιο σε μια επαφή p-n, το οποίο θα μπορούσε να ελέγχει την ποσότητα του ρεύματος που ρέει στον ημιαγωγό. Η προκύπτουσα διάταξη, θεωρητικά, θα ενίσχυε όπως ακριβώς και οι λυχνίες κενού, αλλά με πολύ μικρότερη κατανάλωση ενέργειας και καταλαμβάνοντας πολύ μικρότερο χώρο.

Οι ερευνητικές προσπάθειες κορυφώθηκαν στο χρονικό διάστημα, από 17 Νοεμβρίου μέχρι 23 Δεκεμβρίου το 1947.

Στην περίοδο αυτή πειραματιζόμενοι αρχικά με ημιαγωγό πυριτίου, που στη συνέχεια αντικαταστάθηκε με ημιαγωγό γερμανίου, κατάφεραν να τοποθετήσουν τα κατάλληλα ηλεκτρόδια από χρυσό και να κατασκευάσουν το πρώτο τρανζίστορ, που λειτούργησε ως ενισχυτής σε υψηλές συχνότητες

Με τα σημερινά δεδομένα το πρώτο τρανζίστορ ήταν τεράστιο, με μέγεθος μεγαλύτερο από ένα εκατοστό ενώ σήμερα η τεχνολογία κινείται  σε μέγεθος  5-10 nm. Ήταν όμως το πρώτο τρανζίστορ στερεάς κατάστασης, που έκανε ενίσχυση όπως μια λυχνία κενού.

Έτσι, ενώ οι Bardeen, Brattain και Shockley βραβεύονταν με το Νόμπελ Φυσικής το 1956, άρχιζε μια ολοκληρωτική τεχνολογική επανάσταση που καθόρισε σε σημαντικό βαθμό την εξέλιξη της κοινωνία μας.


10.ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ


Εφευρέτης: Τσαρλς Μπάμπατζ (Charles Babbage)
Ο Τσαρλς Μπάμπατζ (Charles Babbage) ήταν Αγγλικός μαθηματικός, μηχανικός και εφευρέτης του 19ου αιώνα ο οποίος συχνά αναφέρεται ως "ο πατέρας του υπολογιστή" για την επινόηση του πρώτου μηχανικού υπολογιστή. Η ιδέα για την ανάπτυξη ενός υπολογιστή ή "υπολογιστικής μηχανής" όπως ονομάστηκε τότε συνέβη την εποχή που εργαζόταν ως καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Cambridge. Είχε εκφράσει αρκετές φορές την δυσαρέσκεια του για το υψηλό ποσοστό σφαλμάτων σε χειρωνακτικούς υπολογισμούς και, δεδομένου ότι είχε ήδη ένα πολύ μεθοδικό πλαίσιο σκέψης και εμπειρία στην χρήση λογαριθμικών πινάκων, συνέλαβε την ιδέα μιας μηχανής που θα εκτελούσε μηχανικά και με ακρίβεια κουραστικούς υπολογισμούς.

Το 1822, παρουσίασε την ιδέα της Διαφορικής μηχανής (Difference engine) στη Βασιλική Αστρονομική Εταιρεία. Το έργο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ λόγο δυσκολίας απόκτησης περαιτέρω χρηματοδότησης από την κυβέρνηση.

Η επόμενη απόπειρα στην ίδια κατεύθυνση ήταν η Αναλυτική μηχανή (Analytical Engine) - ένας βελτιωμένος υπολογιστής που μπορούσε να πραγματοποιήσει κάθε τύπο υπολογισμού. Αποτελούταν από δύο μέρη, τον πυρήνα που γίνονται οι υπολογισμοί, γνωστός ως ο "Επεξεργαστής" (CPU) και το αποθηκευτικό μέρος της επεξεργασίας, η μνήμη του υπολογιστή δηλαδή. Μέχρι το 1835, η φάση σχεδιασμού ήταν πλήρης και ο Τσαρλς Μπάμπατζ και οι βοηθοί του είχαν κάνει εκατοντάδες σχέδια. Το τελικό μηχάνημα θα είχε ύψος 4,5 μέτρα. Δυστυχώς, και αυτό το έργο δεν είχε ολοκληρωθεί.

Ο Τσαρλς Μπάμπατζ κατάφερε να κατασκευάσει με επιτυχία μια δεύτερη Διαφορική μηχανή (Difference engine), η οποία είχε 8000 κινητά μέρη - το ένα τρίτο του αριθμού των εξαρτημάτων που χρησιμοποιήθηκαν στις προηγούμενες μηχανές. Ήταν ένα θεαματικό κομμάτι της μηχανικής δεδομένης της τεχνολογίας που ήταν διαθέσιμη εκείνη την εποχή και ουσιαστικά έγινε ο πρώτος μηχανικός υπολογιστής στον κόσμο. Εκτός από αυτό, συνέβαλε σημαντικά και στους σιδηροδρόμους και στην καθιέρωση του σύγχρονου ταχυδρομικού συστήματος.

Ο κύριος τύπος του σύγχρονου υπολογιστή όπως τον ξέρουμε σήμερα, πρωτοεισήχθηκε για πρώτη φορά από τον Alan Turing. Αυτή η εφεύρεση έχει πράγματι καταφέρει εκπληκτικά πράγματα στους περισσότερους τομείς της ζωής μας από όσο μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε. Έχει βοηθήσει τα αεροσκάφη υψηλής απόδοσης να πετάξουν, να φέρουν ένα διαστημόπλοιο σε τροχιά, να ελέγξουν τον ιατρικό εξοπλισμό, να δημιουργήσουν οπτικές εικόνες, να αποθηκεύσουν τεράστιες ποσότητες πληροφοριών και να επιτρέψουν τη λειτουργία αυτοκινήτων, τηλεφώνων και σταθμών ηλεκτροπαραγωγής.


Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια