Σημαντικότερες εφευρέσεις

Εργασία Τεχνολογίας Α΄Γυμνασίου

Πληροφορίες για  τις σημαντικότερες εφευρέσεις  που μπορούν

 να επίλέξουν οι μαθητές ως ατομικό έργο.

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ  ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ

Το αεροπλάνο είναι μηχανοκίνητο αεροσκάφος σταθερών πτερύγων το οποίο ωθείται μπροστά από έναν κινητήρα αεριώθησης ή έναν έλικα. Υπάρχουν αεροπλάνα σε διάφορα είδη μεγεθών, σχεδίων, και διάταξης πτερύγων. Το ευρύ φάσμα χρήσης των αεροπλάνων περιλαμβάνει την αναψυχή, τη μεταφορά αγαθών και ανθρώπων, τον στρατό και την έρευνα. Η εμπορευματική αεροπορία είναι μια μαζική βιομηχανία που περιλαμβάνει τις πτήσεις δεκάδων χιλιάδων επιβατών καθημερινά από τις αεροπορικές εταιρείες. Τα περισσότερα αεροπλάνα καθοδηγούνται από έναν κυβερνήτη, αλλά υπάρχουν και μερικά τα οποία ελέγχονται εξ αποστάσεως ή μέσω υπολογιστή.

Οι αδελφοί Ράιτ εφηύραν και πέταξαν το πρώτο αεροπλάνο το 1903, και αναγνωρίστηκαν ως «οι πρώτοι που πραγματοποίησαν μια σταθερή και ελεγχόμενη πτήση με δύναμη βαρύτερη του αέρα».

 Κατασκεύασαν το αεροπλάνο πάνω στα σχέδια του Τζορτζ Κέιλι που χρονολογούνται από το 1799, όταν αυτός όρισε την έννοια του σύγχρονου αεροπλάνου (και αργότερα κατασκεύασε και πέταξε μοντέλα αεροσκαφών και επιβατικά ανεμοπλάνα με επιτυχία).

Μεταξύ 1867 και 1896, ο Γερμανός πρωτοπόρος της αεροπορίας για ανθρώπους, Ότο Λίλιενταλ μελέτησε τις βαρύτερες από τον αέρα πτήσεις. Παρά την περιορισμένη χρήση στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η τεχνολογία των αεροσκαφών συνέχισε να εξελίσσεται. Τα αεροπλάνα είχαν παρουσία σε όλες τις κύριες μάχες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Ακολουθούν σύνδεσμοι για περισσότερες πληροφορίες:

Πως πετάνε τα αεροπλάνα

Μέρη αεροπλάνου

Προσφορά του αεροπλάνου στον άνθρωπο

ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΜΕ ΗΛΙΑΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

ΝΕΑ ΥΛΙΚΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΑΕΡΟΠΛΑΝΩΝ

                      

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ  ΑΕΡΟΠΛΟΙΟ

Το Αερόπλοιο ή Ζέπελιν είναι ένα είδος αεροπλάνου που σχεδίασε και κατασκεύασε ο Κόμης Φερδινάνδος φον Ζέπελιν.

Η πρώτη πτήση του έγινε στις 2 Ιουλίου του 1900 από το αερόπλοιο LZ 1. Κατασκευάστηκε σε ένα ειδικά διαμορφωμένο χώρο στην πόλη Φρίντριχσχαφεν κοντά στη Λίμνη Κωνσταντίας. Ο σκελετός του ήταν κατασκευασμένος από αλουμίνιο, ενώ είχε 16 χώρους αποθήκευσης υδρογόνου που ήταν και το αέριο ανύψωσής του. Έφτανε τα 16 μίλια την ώρα με τις 2 μηχανές του ιπποδύναμης 16 αλόγων.

Στις αρχές του 20ου αιώνα κατασκευάστηκαν πολλά αερόπλοια και εξελίχθηκαν τεχνολογικά πραγματοποιώντας πολλές πτήσεις αρχικά μεταξύ γερμανικών πόλεων, ενώ κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τα αερόπλοια χρησιμοποιήθηκαν και για πολεμικούς σκοπούς. Μετά το πέρας του πολέμου άρχισαν να πραγματοποιούνται με τα Ζέπελιν και διηπειρωτικά επιβατικά δρομολόγια χωρίς στάση με μεγάλη επιτυχία, πολύ πριν τα αεροπλάνα έχουν την δυνατότητα να πραγματοποιήσουν τέτοια μακρινά ταξίδια, καθιστώντας το ως το πλέον δημοφιλές μέσο μεταφοράς της εποχής. Ωστόσο ένα ατύχημα του αερόπλοιου LZ 129 Χίντενμπουργκ στις 6 Μαΐου 1937 που εξερράγη πάνω από το Νιου Τζέρσεϊ χάνοντας τη ζωή τους 36 άτομα μπροστά στα μάτια χιλιάδες κόσμου και δημοσιογράφων, ανέστρεψε το θετικό κλίμα και έθεσε τέλος στην περαιτέρω ανάπτυξη και εμπορική χρήση των αερόπλοιων.

Ακολουθούν σύνδεσμοι για περισσότερες πληροφορίες:

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΖΕΠΕΛΙΝ

ΕΙΚΟΝΑ ΑΕΡΟΠΛΟΙΟΥ

ΑΕΡΟΠΛΟΙΑ GOODYEAR

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΧΙΝΤΕΜΠΟΥΡΓΚ

ΑΚΑΜΠΤΟ ΑΕΡΟΠΛΟΙΟ
 

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ  ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ

 

Το αερόστατο (από τις ελληνικές λέξεις «ἀήρ» και «στατός», μέσω της γαλλικής σύνθετης λέξης «aérostat») είναι ένα αεροσκάφος, δηλαδή πτητικό μέσο, που παραμένει αιωρούμενο επειδή η «αεροστατική σφαίρα» του γεμίζεται με θερμό ατμοσφαιρικό αέρα ή άλλα αέρια (π.χ. υδρογόνο, ήλιο, φωταέριο κ.τ.λ.) ελαφρύτερα από τον αέρα, οπότε προκύπτει άνωση ικανή να ανυψώσει το αεροσκάφος, έστω και αν η συνολική πυκνότητά του είναι σχεδόν ίδια (αλλά έστω και λίγο μικρότερη) σε σύγκριση με εκείνη του αέρα. Ο όρος «αερόστατο» περιλαμβάνει τα «ελεύθερα αερόστατα», τα αερόπλοια και τα προσδεμένα αερόστατα. Η κύρια δομή ενός αερόστατου αποτελείται από ένα «φάκελο» ή «αεροστατική σφαίρα», ένα (σχετικά) ελαφρύ περίβλημα που περιέχει ένα ανυψωτικό αέριο,για να παρέχει την απαραίτητη για την πτήση άνωση, με τον οποίο συνδέονται όλα τα άλλα εξαρτήματα, που συνήθως αποτελούνται από ένα «καλάθι» ή «γόνδολα», (συνήθως) κάτω από το φάκελο, που συνδέεται μαζί του (με το φάκελο) με σκοινιά ή καλώδια, και μεταφέρει ανθρώπους, ζώα ή αυτόματο εξοπλισμό, όπως τηλεσκόπια, κάμερες και μετεωρολογικά όργανα. Το αερόστατο επίσης μπορεί να περιέχει μηχανισμούς ελέγχου της πτήσης. Η πρώτη επιτυχημένη πτήση με αερόστατο (θεωρείται ότι) έγινε από τους αδελφούς Μονγκολφιέ (Montgolfier), και η πρώτη επανδρωμένη από τους Ζαν-Φρανσουά Πιλάτρ ντε Ροζιέ (Jean-François Pilâtre de Rozier) και Φρανσουά Λοράν, Μαρκήσιος του Αρλάντ (François Laurent d'Arlandes) στις 21 Νοεμβρίου 1783 στο Παρίσι, που αποτέλεσε το «γενέθλιον» της αεροπλοΐας.

Ακολουθούν σύνδεσμοι για περισσότερες πληροφορίες:

Πως πετάει ένα αερόστατο

Μέρη αερόστατου

 Χρήσεις αερόστατου

ΑΕΡΟΣΤΑΤΑ ΘΕΡΜΟΥ ΑΕΡΑ

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΟ ΠΛΑΓΙΑΣ

Το αλεξίπτωτο πλαγιάς, γνωστό και ως παραπέντε από τη διεθνή του ονομασία Parapente, αποτελεί τη νεότερη και απλούστερη μορφή ατομικής ανεμοπορίας. Είναι η πτήση με τη χρήση ενός ειδικού αλεξίπτωτου και απογείωση από μια πλαγιά σε ύψος, με την εκμετάλλευση των ανοδικών ρευμάτων του άνεμου μπροστά από την πλαγιά.

ΥΛΙΚΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΩΝ

Νάιλον

Τα καλύμματα των αλεξίπτωτων πρέπει να αντέχουν τις υψηλές πιέσεις του ανέμου, ειδικά όταν λειτουργούν σε υψόμετρο, και το νάιλον είναι μια κοινή επιλογή υλικού για την κατασκευή τέντες. Το νάιλον είναι εντελώς αδιάβροχο και έχει τα πρόσθετα οφέλη του να είναι ελαφρύ, εύκολα προμηθεύεται και φθηνό. Η αντοχή, η ευκαμψία και το ελαφρύ βάρος του νάιλον το καθιστούν ιδανικό και ως υλικό που χρησιμοποιείται στους ιμάντες της ιμάντας αλεξίπτωτου.

Kevlar

Κάποια τραπεζομάντηλα αλεξίπτωτων κατασκευάζονται από νεότερο υλικό, Kevlar. Ένα σημαντικό πλεονέκτημα του Kevlar είναι η εξαιρετική αντοχή του, που σημαίνει ότι χρησιμοποιείται στην κατασκευή ενδυμάτων από σφαίρες. Το Kevlar, όπως το νάιλον, είναι μια τεχνητή ίνα. Είναι εξαιρετικά ανθεκτικό στη θερμότητα, καθιστώντας το ανθεκτικό στη φλόγα και δεν χάνει τη δύναμή του και το σχήμα του σε υψηλές θερμοκρασίες. Τα αλεξίπτωτα Kevlar διατηρούν την αντοχή τους σε εφελκυσμό καλά ακόμη και όταν αφήνονται διπλωμένα για παρατεταμένες περιόδους, όπως διαπιστώθηκε κατά τις δοκιμές που έγιναν για το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ.

Μετάξι

Τα πρόχειρα καλύμματα αλεξίπτωτων κατασκευάστηκαν από καμβά, αλλά μετάξι χρησιμοποιήθηκε αργότερα επειδή είναι λεπτότερο, ανθεκτικότερο στον άνεμο, ανθεκτικό στη φωτιά και πολύ πιο εύκολο να διπλωθεί. Το μετάξι χρησιμοποιήθηκε ήδη από τη δεκαετία του 1790 όταν ο πρωτοπόρος αλεξίπτωτου Jean-Pierre Blanchard άρχισε να παράγει αλεξίπτωτα από το ύφασμα. Το μετάξι παρέμεινε ένα δημοφιλές υλικό στην κατασκευή αλεξίπτωτων μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι εισαγωγές μεταξιού έγιναν ακριβές και δύσκολο να επιτευχθούν, οδηγώντας στην ανάπτυξη νάρθηκες αλεξίπτωτου

Ακολουθούν σύνδεσμοι για περισσότερες πληροφορίες:

ΜΕΡΗ ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ

ΑΝΕΜΟΠΟΡΙΑ

ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΟ

 

  ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ  ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΑ

Η ανεμογεννήτρια είναι μια αιολική μηχανή που μετατρέπει τον άνεμο από κινητική ενέργεια σε ηλεκτρική ενέργεια.

Η κατασκευή της αποτελείται από μία στήλη κάθετη προς το έδαφος και από μία τουρμπίνα στην κορυφή της. Μικρές ανεμογεννήτριες χρησιμοποιούνται για διάφορες εφαρμογές όπως η φόρτιση μπαταριών, για συμπληρωματική ενέργεια σε σκάφη και τροχόσπιτα ή για τροφοδοσία ρεύματος σε πινακίδες. Μεγαλύτερες ανεμογεννήτριες χρησιμοποιούνται για παροχή ρεύματος σε σπίτια. Πλήθος τέτοιων ανεμογεννητριών συγκροτούν τα αιολικά πάρκα, που αποτελούν ανανεώσιμη πηγή ενέργειας. Πολλές χώρες έχουν κατασκευάσει αιολικά πάρκα, με σκοπό τη μείωση εκπομπής ρυπογόνων ουσιών και την απεξάρτησή τους από τα ορυκτά καύσιμα.

Ακολουθούν σύνδεσμοι για περισσότερες πληροφορίες:

Σχέδιο ανεμογεννήτριας

Είδη ανεμογεννήτριας

Πως λειτουργεί η ανεμογεννήτρια

ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ-ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΩΝ

ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΩΝ

 

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ  ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΣ

Ο ανεμόμυλος είναι αιολική μηχανή οριζόντιου άξονα περιστροφής. Χρησιμοποιήθηκε για την άλεση των δημητριακών και την άντληση νερού. Γνωστός από τα αρχαία χρόνια, διαδόθηκε σημαντικά στον ευρωπαϊκό και ελληνικό κόσμο.

Ο ανεμόμυλος που σχεδιάστηκε από τον Ήρωνα της Αλεξάνδρειας τον 1ο αιώνα μ.Χ. είναι η πρώτη γνωστή περίπτωση χρήσης τροχού που κινείται από τον άνεμο για την λειτουργία μηχανής. Ήταν οριζόντιου άξονα περιστροφής και είχε τέσσερα πτερύγια.

Γύρω στο 750 μ.Χ. στη Μεσοποταμία και την Κίνα άρχισαν να χτίζονται ανεμόμυλοι κατακόρυφου άξονα περιστροφής. Αυτούς τους ανεμόμυλους έφεραν στην Ευρώπη καταρχάς οι Σταυροφόροι, μετά την Α΄ Σταυροφορία και αργότερα οι εξερευνητές της Κίνας. Γνώρισαν εξάπλωση στην Ιβηρική και τη Νότια Ευρώπη. Αργότερα, γύρω στο 1500, χρησιμοποιήθηκαν στην Ολλανδία σαν μέρος του αντιπλημμυρικού συστήματος της χώρας. Κυρίως χρησιμοποιήθηκαν για την άλεση γεωργικών προϊόντων και την άντληση νερού.

Επίσης, είχαν εμφανιστεί πολλούς αιώνες πριν, η χρήση τους καθιερώθηκε κατά τη Βυζαντινή περίοδο, γνωρίζοντας ακόμα μεγαλύτερη διάδοση κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, κυρίως στο ανατολικό Αιγαίο αλλά και στην ενδοχώρα. Κατά κανόνα στεγάζονταν σε κυλινδρικά, πέτρινα, διώροφα κτίρια. Στον επάνω όροφο βρισκόταν ο άξονας και το σύστημα μετάδοσης της κίνησης, ενώ στον κάτω όροφο γινόταν η άλεση και αποθήκευση των σιτηρών. Τα πτερύγιά τους ήταν πάνινα, 5-15 μέτρα σε μήκος και πλάτος το 1/5 του μήκους τους. Ένας ανεμόμυλος μπορούσε να αλέσει 20-70 κιλά σιτηρών την ώρα, ανάλογα με την ένταση και τη φορά του ανέμου.

Ακολουθούν σύνδεσμοι για περισσότερες πληροφορίες:

Είδη ελληνικών ανεμόμυλων και σχέδιο ανεμόμυλου

 Πως λειτουργεί ο ανεμόμυλος

ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΥ

ΧΡΗΣΕΙΣ ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΥ

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΝΕΜΟΠΤΕΡΟ

Ένα ανεμόπτερο είναι ένα βαρύτερο από τον αέρα αεροσκάφος το οποίο υποστηρίζεται στην πτήση από τη δυναμική αντίδραση του αέρα έναντι των επιφανειών άντωσης, και του οποίου η ελεύθερη πτήση δεν εξαρτάται από κινητήρα.

Τα περισσότερα ανεμόπτερα δεν έχουν κινητήρα, αν και τα κινητήρια-ανεμόπτερα έχουν μικρούς κινητήρες για την επέκταση της πτήσης τους, όταν είναι απαραίτητο και μερικά είναι ακόμα αρκετά ισχυρά για να απογειωθούν. Υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία τύπων που διαφέρουν στην κατασκευή των φτερών τους, αεροδυναμικής απόδοσης, τη θέση των πιλοτικών, τους ελέγχους και τον επιδιωκόμενο σκοπό. Τα περισσότερα εκμεταλλεύονται μετεωρολογικά φαινόμενα για να διατηρήσουν ή ακόμη και να κερδίσουν ύψος. Ανεμόπτερα χρησιμοποιούνται κυρίως για τα αθλήματα του αέρα της πλαγιάς, αιωροπτερισμός και παραπέντε.

Ακολουθούν σύνδεσμοι για περισσότερες πληροφορίες:

Σχέδιο Ανεμόπτερου

ΠΩΣ ΠΕΤΑΕΙ ΤΟ ΑΝΕΜΟΠΤΕΡΟ

ΥΛΙΚΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΑΝΕΜΟΠΤΕΡΩΝ

 ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ 

Το αυτοκίνητο ή αμάξι είναι τροχοφόρο επιβατικό όχημα με ενσωματωμένο κινητήρα που χρησιμοποιείται για μεταφορές. Σύμφωνα με τους συνηθέστερους ορισμούς, τα αυτοκίνητα σχεδιάζονται ώστε να κινούνται (ως επί το πλείστον) στους αυτοκινητόδρομους, να έχουν καθίσματα για δύο ως πέντε άτομα, έχουν συνήθως τέσσερις τροχούς και κατασκευάζονται κυρίως για τη μεταφορά ανθρώπων, αλλά και μερικές φορές για την μεταφορά διαφόρων πραγμάτων.

Τα αυτοκίνητα τέθηκαν σε παγκόσμια χρήση κατά τον 20ο αιώνα και οι αναπτυγμένες οικονομίες εξαρτώνται από αυτά. Το έτος 1886 θεωρείται το έτος γέννησης του σύγχρονου αυτοκινήτου, όταν ο Γερμανός εφευρέτης Καρλ Μπεντς κατοχυρώνει το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του Benz Patent-Motorwagen. Τα αυτοκίνητα έγιναν ευρέως διαθέσιμα στις αρχές του 20ού αιώνα. 

Ένα από τα πρώτα αυτοκίνητα ήταν το Model T του έτους 1908, ένα αμερικανικό αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε από την Ford Motor Company. Τα αυτοκίνητα υιοθετήθηκαν γρήγορα στις ΗΠΑ, όπου αντικατέστησαν τις ζωήλατες άμαξες και τα κάρα, αλλά χρειάστηκε πολύ περισσότερο για να γίνουν αποδεκτά στη Δυτική Ευρώπη και σε άλλα μέρη του κόσμου.

Τα αυτοκίνητα διαθέτουν χειριστήρια για οδήγηση, στάθμευση, άνεση των επιβατών και διάφορα είδη φώτων. Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, έχουν προστεθεί πρόσθετα χαρακτηριστικά και έλεγχοι στα οχήματα, καθιστώντας τα προοδευτικά πιο περίπλοκα, αλλά και πιο αξιόπιστα και ευκολότερα λειτουργικά.

Αυτά περιλαμβάνουν τις κάμερες οπισθοπορείας, τον κλιματισμό, τα συστήματα πλοήγησης και την ψυχαγωγία μέσα στο αυτοκίνητο.  Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, τα οποία εφευρέθηκαν νωρίς στην ιστορία του αυτοκινήτου, έγιναν εμπορικά διαθέσιμα στη δεκαετία του 2000 και προβλέπεται να κοστίζουν λιγότερα από ότι τα βενζινοκίνητα αυτοκίνητα πριν το 2025.

Ακολουθούν σύνδεσμοι για περισσότερες πληροφορίες:

 Βασικά μέρη αυτοκινήτου

Περιβαλλοντικές επιπτώσεις

ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΤΑ ΥΒΡΙΔΙΚΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ

ΗΛΙΑΚΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ

ΚΙΝΗΤΗΡΕΣ ΥΔΡΟΓΟΝΟΥ

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΒΑΡΟΥΛΚΟ- ΓΕΡΑΝΟΣ

Ο Γερανός (ονομάζεται και βαρούλκο) είναι ανυψωτικό μηχάνημα που χρησιμεύει για την ανύψωση μεγάλων αντικειμένων, για τη μεταφορά τους από ένα μέρος σε άλλο κ.λ.π.

Το σχήμα ενός γερανού είναι τριγωνικό. Αυτό διαμορφώνεται από μία κατακόρυφη περιστρεφόμενη δοκό ή από ένα σύστημα δοκών με τη μορφή πύργου και από δύο άλλα δοκάρια που συγκλίνουν σ' ένα σημείο στο οποίο υπάρχει μια τροχαλία. Μέσα από αυτήν την τροχαλία περνά ένα συρματόσχοινο, στη μια άκρη του οποίου συνδέεται το άγκιστρο που χρησιμεύει για την ανάρτηση των βαρών και στην άλλη άκρη το τύμπανο του βαρούλκου.

Στις σύγχρονες κατασκευές αυτά τα δύο δοκάρια συγκλίνουν σ' ένα βραχίονα που είτε είναι οριζόντιος είτε έχει κλίση σταθερή ή μεταβλητή. Το περιστρεφόμενο δοκάρι που ονομάζεται «στήλη», έχει αντικατασταθεί από ένα φορέα. Η προσαρμογή των μηχανών αυτών σε ποικίλες συνθήκες δουλειάς οδήγησε στη διαφοροποίησή τους.

Έτσι έχουμε γερανούς μικρών διαστάσεων, συνήθως χειροκίνητους, που υπάρχουν στα διάφορα συνεργεία και εργαστήρια και γερανούς που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή ακινήτων.

 Ακολουθούν σύνδεσμοι για περισσότερες πληροφορίες:

ΣΧΕΔΙΟ ΒΑΡΟΥΛΚΟΥ

ΒΑΡΟΥΛΚΟ ΑΓΚΥΡΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΓΕΡΑΝΩΝ

ΠΛΩΤΟΙ ΓΕΡΑΝΟΙ

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΔΟΡΥΦΟΡΟΣ

 

Ένας τεχνητός δορυφόρος είναι οποιαδήποτε κατασκευή, που δημιουργήθηκε από τον άνθρωπο, τοποθετείται σε τροχιά γύρω από ένα ουράνιο σώμα, ενώ ειδικότερα, τεχνητός δορυφόρος της Γης λέγεται κάθε αντικείμενο που τοποθετείται από τον άνθρωπο σε τροχιά γύρω από αυτήν.

Η εκτόξευση και η τοποθέτηση σε κατάλληλη τροχιά γίνεται με πυραύλους, οι οποίοι συνήθως αποτελούνται από πολλά μέρη (ορόφους). Κάθε όροφος είναι ένας ξεχωριστός πύραυλος, ο οποίος αρχίζει να λειτουργεί όταν εξαντληθούν τα καύσιμα του προηγούμενου ορόφου, ο οποίος αποσπάται και απορρίπτεται. Με τον τρόπο αυτόν το μέρος που απομένει έχει μικρότερο βάρος και συνεχίζει το ταξίδι του με ολοένα μεγαλύτερη ταχύτητα, μέχρις να φτάσει στο προβλεπόμενο ύψος και με την απαραίτητη ταχύτητα.

Η πρώτη επιστημονική μελέτη του πυραύλου άρχισε στην Ρωσία από τον Κ. Τσιολκόβσκι, από το 1883 μέχρι το 1941. Όμοια, ο Ρ. Γκόνταρντ συνεχίζει τις σχετικές μελέτες και προσπάθειες. Οι πρώτες οργανωμένες προσπάθειες έγιναν στη Ναζιστική Γερμανία με γενναία κρατική χρηματοδότηση και με κύριο υπεύθυνο τον Βέρνερ φον Μπράουν, ο οποίος υπήρξε και ο μεγαλύτερος ειδικός σε θέματα πυραύλων. Το 1942 εκτοξεύτηκε με επιτυχία ο πρώτος πύραυλος V – 2, που έφτασε σε ύψος 95 χλμ. Ακολούθησε μια σειρά πυραύλων του ίδιου τύπου, που χρησιμοποιήθηκε από τους Ναζί για πολεμικές επιχειρήσεις κατά της Μεγάλης Βρετανίας.

Η ιδέα για τη χρήση δορυφόρων σε γεωσύγχρονη (ή γεωστατική) τροχιά γύρω από τη Γη επαναδιατυπώθηκε από τον επιστήμονα και συγγραφέα Άρθουρ Κλαρκ το 1945. Μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την κατάρρευση της ναζιστικής Γερμανίας, στηριγμένοι σε γερμανική πυραυλική τεχνολογία και το ήδη ειδικευμένο προσωπικό των Γερμανών, αλλά και σε δοκιμές δικών τους επιστημόνων, Σοβιετικοί και Αμερικανοί άρχισαν δοκιμές για την αποστολή δορυφόρων σε τροχιά γύρω από τη Γη. 

Κατά τη διάρκεια του Διεθνούς Γεωφυσικού Έτους (1957) και συγκεκριμένα στις 4 Οκτωβρίου 1957 εκτοξεύτηκε ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος της Γης, ο Σοβιετικός Σπούτνικ 1. Η ημέρα αυτή θεωρείται επίσημα ως η αρχή της εποχής του διαστήματος. Λίγο αργότερα ακολούθησε και ο Αμερικάνικος Εξπλόρερ 1. 

 Ακολουθούν σύνδεσμοι για περισσότερες πληροφορίες:

ΣΧΕΔΙΟ ΔΟΡΥΦΟΡΟΥ

ΤΕΧΝΗΤΟΣ ΔΟΡΥΦΟΡΟΣ

ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΟΙ ΔΟΡΥΦΟΡΟΙ

ΧΡΗΣΕΙΣ ΔΟΡΥΦΟΡΩΝ

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ  ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ

Ελικόπτερο (έλιξ + πτερόν) ονομάζεται το αεροσκάφος το οποίο, για την ανύψωσή του από το έδαφος και τη διατήρησή του σε πτήση, χρησιμοποιεί ένα ή περισσότερα οριζόντια (ή σχεδόν οριζόντια) στροφεία (έλικες). Οι κύριες διαφορές του από το αεροπλάνο είναι ότι αφ' ενός το μέσο που παρέχει την άντωση είναι κινούμενο (τα πτερύγια του στροφείου), σε αντίθεση με το αεροπλάνο που έχει σταθερά πτερύγια, και αφ' ετέρου ότι για την ανύψωσή και πτήση του δεν απαιτείται οριζόντια κίνηση, όπως στην πλειονότητα των αεροπλάνων. Έχει, επίσης τη δυνατότητα να κινείται προς κάθε κατεύθυνση, σε αντίθεση με το αεροπλάνο που κινείται μόνο προς τα εμπρός, και ακόμα μπορεί να αιωρείται (σχεδόν) ακίνητο στον αέρα. Οι ιδιότητές του αυτές το καθιστούν αναντικατάστατο ως μέσο εναέριας μεταφοράς σε περιορισμένους χώρους όπου η δυνατότητα ελιγμών είναι μικρή, ή σε απομακρυσμένους τόπους όπου η κατασκευή αεροδρομίων δεν είναι εφικτή.

·         Την πρώτη συσκευή κάθετης απογείωσης την έφτιαξαν οι Κινέζοι περίπου το 400 π.Χ. Ήταν ένα παιχνίδι από μπαμπού που ήταν όμοιο με τον ρότορα των ελικοπτέρων, ο οποίος περιστρεφόταν με ένα σκοινί.

·         Η ιδέα της κατασκευής ενός έλικα, με τον οποίο θα ήταν δυνατό να ανυψωθεί ένα σκάφος στον αέρα, πραγματοποιείται το 1453 και συγκεκριμένα το εκτέλεσε ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι ο οποίος σχεδίασε το πρώτο ευρωπαϊκό ελικόπτερο που θα πετούσε με τη μυϊκή δύναμη ανθρώπων. Είχε όμως ένα βασικό σχεδιαστικό λάθος: Δεν προέβλεπε ένα μηχανισμό που να εμποδίζει το σκάφος να περιστρέφεται αντίθετα από τον έλικα. Η μελέτη όμως του προβλήματος απασχόλησε τους πρωτοπόρους της αεροναυτιλίας μόλις τον 19ο αιώνα.

·         Με την έναρξη του 20ού αιώνα ο Πωλ Κορνύ πραγματοποίησε την πρώτη ανύψωση ελικοπτέρου (το 1900) με μηχανή 24 ίππων και διπλή έλικα και το 1907 ο καθηγητής Ρισέ και ο Λουδοβίκος Μπρεγκέ κατασκεύασαν το πρώτο ελικόπτερο.

·         Σε τακτική χρήση τέθηκε για πρώτη φορά ελικόπτερο το 1939. Είχε σχεδιαστεί από τον ουκρανικης καταγωγής Ιγκόρ Σικόρσκι το όνομα του οποίου φέρουν κάποια αεροπλάνα ακόμη και σήμερα. Μεγάλη ανάπτυξη γνώρισε αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η χρήση στροβιλοκινητήρων έδωσε στη συνέχεια τη δυνατότητα στα ελικόπτερα να μεταφέρουν φορτία ίσα ή μεγαλύτερα από το βάρος τους.

 Ακολουθούν σύνδεσμοι για περισσότερες πληροφορίες:

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟΥ

ΣΧΕΔΙΟ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟΥ

ΕΙΔΗ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΩΝ

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΖΥΓΑΡΙΑ

 

Ο ζυγός είναι όργανο μέτρησης της μάζας. Χρησιμοποιείται ευρύτατα σε κάθε τομέα της ανθρώπινης ζωής: Από τις μεταφορές και το εμπόριο μέχρι τα εργοστάσια παραγωγής και τα εργαστήρια ερευνών.

Η πρώτη βασική διάκριση των ζυγών είναι ανάλογα με τη χρήση τους. Έτσι, υπάρχουν ζυγοί:

·         Μεταφορών, για τη ζύγιση μεταφερομένων εμπορευμάτων ή μεταφορικών μέσων (γεφυροπλάστιγγες)

·         Εμπορίου, για τη ζύγιση πωλούμενων  αγαθών, όπως π.χ. σε κρεοπωλεία, σουπερμάρκετ κτλ.

·         Εργαστηριακοί ζυγοί, για τη ζύγιση με μεγάλη ακρίβεια υλικών που χρησιμοποιούνται σε πειράματα, αναλύσεις, ακριβείς μετρήσεις κτλ.

Οι ζυγοί διακρίνονται, επίσης, και σύμφωνα με τα μετρολογικά χαρακτηριστικά τους, τα εξωτερικά χαρακτηριστικά τους και την αρχή λειτουργίας τους. Μετρολογικό χαρακτηριστικό είναι το μέγιστο βάρος ζύγισης, η αναγνωσιμότητα της κλίμακας που μπορεί να μη συμπίπτει με την ακρίβεια του ζυγού και την επαναληψιμότητα των ενδείξεων όταν ζυγίσουμε το ίδιο σώμα με τις ίδιες συνθήκες πολλές φορές (ακρίβεια).

Τα εξωτερικά χαρακτηριστικά εξαρτώνται από την κατασκευή, η οποία υπαγορεύεται από τις απαιτήσεις χρήσης τους καθώς και την ανάγκη επίτευξης μεγαλύτερης ακρίβειας κατά την ζύγιση.

Ανάλογα με την αρχή λειτουργίας τους, οι ζυγοί διακρίνονται σε:

·         Μηχανικούς

·         Ηλεκτρονικούς

 Ακολουθούν σύνδεσμοι για περισσότερες πληροφορίες:

ΣΧΕΔΙΟ ΖΥΓΟΥ

ΖΥΓΟΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ  ΗΛΙΑΚΟΣ ΘΕΡΜΟΣΙΦΩΝΑΣ

 

Ο ηλιακός θερμοσίφωνας είναι ένα ενεργητικό ηλιοθερμικό σύστημα παραγωγής ζεστού νερού χρήσης χρησιμοποιώντας την ηλιακή ενέργεια.

Χρησιμοποιείται ευρύτατα στις χώρες που έχουν μεγάλη ηλιοφάνεια, όπως για παράδειγμα στις χώρες της Μεσογείου.

Ο ηλιακός θερμοσίφωνας είναι η απλούστερη και η γνωστότερη ηλιακή συσκευή. Κατά την λειτουργία του γίνεται εκμετάλλευση δυο φυσικών φαινομένων. Με την αρχή του θερμοσιφώνου επιτυγχάνεται η κυκλοφορία του νερού με φυσικό τρόπο χωρίς μηχανικά μέρη (αντλίες κλπ.) ενώ η θέρμανση του νερού γίνεται με την εκμετάλλευση του φαινομένου του θερμοκηπίου που αναπτύσσεται στους συλλέκτες του.

Ο ηλιακός θερμοσίφωνας άρχισε να χρησιμοποιείται μετά την πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του '70 και ιδιαίτερα τη δεκαετία του '80 άρχισε να χρησιμοποιείται ευρύτατα στις χώρες με ηλιοφάνεια.

Στην Ελλάδα η διάδοση των ηλιακών συσκευών είναι πολύ εντυπωσιακή: το πρώτο μοντέλο λανσαρίστηκε το 1974, το 1980 υπήρχαν εγκατεστημένα περίπου εκατόν πενήντα χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα συλλεκτών και το 2004 περίπου τρία εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα συλλεκτών.

 Ακολουθούν σύνδεσμοι για περισσότερες πληροφορίες:

ΣΧΕΔΙΟ ΗΛΙΑΚΟΥ ΘΕΡΜΟΣΙΦΩΝΑ

ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Ο ΗΛΙΑΚΟΣ ΘΕΡΜΟΣΙΦΩΝΑΣ

ΟΦΕΛΗ ΚΑΙ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΑΚΟ

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΗΛΙΑΚΟ ΡΟΛΟΪ

Το Ηλιακό ρολόι είναι συσκευή που μετρά το χρόνο με βάση τη θέση της σκιάς που ρίχνει ο ήλιος πάνω σε ένα αντικείμενο. Τα ηλιακά ρολόγια είναι ο αρχαιότερος τύπος ρολογιών. Επινοήθηκαν από τους Χαλδαίους περί το 2000 π.Χ. και από αυτούς διαδόθηκαν σε όλους τους λαούς του αρχαίου στρατοπέδου. Υπάρχουν πολλά είδη ηλιακών ρολογιών, όπως τα οριζόντια, τα κατακόρυφα, τα ισημερινά, τα αναλημματικά, τα πολικά, κοίλες σφαίρες κ.α. Στους πιο συνηθισμένους τύπους ηλιακών ρολογιών, όπως το οριζόντιο και το κατακόρυφο, ο ήλιος ρίχνει τη σκιά ενός στύλου, ο οποίος ονομάζεται γνώμονας σε ένα επίπεδο όπου είναι χαραγμένο το διάγραμμα των ωρών

 Ακολουθούν σύνδεσμοι για περισσότερες πληροφορίες:

ΣΧΕΔΙΟ ΗΛ. ΡΟΛΟΓΙΟΥ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΡΟΛΟΪ

ΕΙΔΗ ΗΛΙΑΚΟΥ ΡΟΛΟΓΙΟΥ

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΘΕΡΜΟΜΕΤΡΟ

Θερμόμετρα ονομάζονται γενικά τα όργανα μέτρησης της θερμοκρασίας των διαφόρων σωμάτων.

Τα θερμόμετρα βασίζονται στις ιδιότητες που έχουν διάφορα σώματα , τα λεγόμενα και "θερμομετρικά" να διαστέλλονται ή να συστέλλονται και γενικά να μεταβάλλουν σχήμα ή όγκο ανάλογα: με την αυξομείωση της θερμοκρασίας, ή και με την υπόθεση ότι οι πιέσεις αερίου σταθερού όγκου είναι ανάλογοι της θερμικής κατάστασης αυτού, ή επί της μεταβολής της ηλεκτρικής αντίστασης διαφόρων μετάλλων, ακριβώς λόγω της μεταβολής της θερμοκρασίας τους, ή τέλος επί της αρχής της μεταβολής ακτινοβολίας ενός σώματος συνεπεία αυξομείωσης επίσης της θερμοκρασίας του.

Τα πρώτα θερμόμετρα ονομάστηκαν θερμοσκόπια από τους αρχαίους Έλληνες Ήρωνα και Φίλωνα που φέρονται να είχαν επινοήσει τέτοια όργανα για τη μέτρηση της θερμοκρασίας. Ως νεότεροι εφευρέτες του σύγχρονου θερμομέτρου αναφέρονται πολλοί χωρίς να προσδιορίζεται ο πρώτος. Αναφέρονται πάντως αρκετοί που επινόησαν, σχεδόν ταυτόχρονα, θερμοσκόπιο. Πολλοί αποδίδουν το θερμόμετρο στον Γαλιλαίο, άλλοι στον Βάκωνα και άλλοι στον Ολλανδό φυσικό Drebbel που φέρεται να κατασκεύασε τέτοιο όργανο το 1621.

Επίσης ο Ιταλός Σαντόριο Σαντόριο ήταν ο πρώτος που σκέφθηκε να προσαρμόσει μια αριθμητική κλίμακα στο θερμοσκόπιο, η οποία είχε σαν πρακτική αξία μόνο την επισήμανση θερμοκρασιακής διαφοράς, μια και εκείνη την εποχή δεν υπήρχε μονάδα και κλίμακα μέτρησης.

Το 1709 ο Γερμανός Γκάμπριελ Φαρενάιτ (Fahrenheit) επινόησε ένα θερμοσκόπιο με οινόπνευμα, το οποίο αντικατέστησε αργότερα με υδράργυρο (1714). Αυτό ήταν το πρώτο όργανο που έφερε το όνομα «θερμόμετρο» και δε διέφερε σημαντικά από το σύγχρονο υδραργυρικό θερμόμετρο. Για να αποκτήσει το όργανο που είχε εφεύρει και πρακτική σημασία, ο Φαρενάιτ επινόησε την κλίμακα μέτρησης που φέρει το όνομά του, τη θερμοκρασιακή κλίμακα Φαρενάιτ (1724). Όπως συμβαίνει σε όλες τις κλίμακες μέτρησης, ο Φαρενάιτ αυθαίρετα απέδωσε την τιμή 32 στο σημείο που το νερό μετατρέπεται σε πάγο και την τιμή 212 στο σημείο που το νερό μετατρέπεται σε ατμό. Και για τις δύο τιμές προϋπέθεσε ότι τα φαινόμενα συμβαίνουν (σε ατμοσφαιρική πίεση ) στην επιφάνεια της θάλασσας. Μια άλλη άποψη σχετική με την βαθμονόμηση του Φαρενάιτ είναι η εξής. Ο Φαρενάιτ έβαλε το μηδέν στην κλίμακα τη χαμηλότερη θερμοκρασία που πέτυχε στο εργαστήριο του. Αυτή ήταν η θερμοκρασία που αναπτύσσεται αν ανακατέψουμε πάγο με χλωριούχο αμμώνιο και είναι περίπου -32 βαθμοί κάτω από τη θερμοκρασία του πάγου όταν αυτός βρίσκεται μαζί με το νερό. Την υψηλότερη θερμοκρασία την έβαλε 100 που αντιστοιχούσε στη θερμοκρασία του αλόγου του, η οποία ήταν περίπου 40 βαθμοί πάνω από τη θερμοκρασία που βρίσκεται ο πάγος με το νερό.

Ακολουθούν σύνδεσμοι για περισσότερες πληροφορίες:

ΣΧΕΔΙΟ ΘΕΡΜΟΜΕΤΡΟΥ

ΕΙΔΗ ΘΕΡΜΟΜΕΤΡΩΝ

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΙΣΤΙΟΦΟΡΟ

 

Ως Ιστιοφόρο χαρακτηρίζεται οποιοδήποτε σκάφος ή πλωτό ναυπήγημα που αποκλειστικό μέσο πρόωσής του έχει την αιολική ενέργεια (τον άνεμο) επί των ιστίων του (πανιά) τα οποία και φέρει, εξ ου και η ονομασία του. Αποτελεί τη 2η εξελικτική βασική κατηγορία τύπων πλοίων, μετά το "κωπήλατο" και πριν από το "μηχανοκίνητο" (ατμόπλοιο).

Ακολουθούν σύνδεσμοι για περισσότερες πληροφορίες:

ΣΧΕΔΙΟ ΙΣΤΙΟΦΟΡΟΥ

ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΕΝΑ ΙΣΤΙΟΦΟΡΟ

ΙΣΤΟΦΟΡΟ

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ  Ο ΚΟΧΛΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΗΔΗ
 

Ο κοχλίας του Αρχιμήδη, ή αντλία με κοχλία, είναι μια κατασκευή που από την αρχαιότητα χρησιμοποιούταν για να αντλεί και να μετακινεί νερό από κάποιο χαμηλό μέρος κυρίως σε κανάλια άρδευσης. Η εφεύρεση της αντλίας με κοχλία (βίδα) αποδίδεται στον Αρχιμήδη, αν και πιθανότερο είναι, να ήταν γνωστό στους αρχαίους Έλληνες μηχανικούς, κατά την Ελληνιστική περίοδο.

Ακολουθούν σύνδεσμοι για περισσότερες πληροφορίες:

ΣΧΕΔΙΟ ΚΟΧΛΙΑ ΑΡΧΙΜΗΔΗ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΟΧΛΙΑ

ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΚΟΧΛΙΑ ΑΡΧΙΜΗΔΗ

 

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ  ΛΕΪΖΕΡ

Ο όρος λέιζερ ή λέηζερ προέρχεται από το αγγλικό ακρωνύμιο LASER: (Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation) που αποδίδεται στα ελληνικά ως ενίσχυση φωτός με εξαναγκασμένη εκπομπή ακτινοβολίας και καλύπτει τόσο τις συσκευές που την παράγουν όσο και την αντίστοιχη ακτινοβολία.

Τα λέιζερ παράγουν συμφασικό, μονοχρωματικό φως (δηλαδή φως με συγκεκριμένο μήκος κύματος-χρώμα), το οποίο διαδίδεται σε μία συγκεκριμένη κατεύθυνση, σχηματίζοντας στενές δέσμες. Αντίθετα, οι συνηθισμένες πηγές φωτός, όπως οι λαμπτήρες πυρακτώσεως, παράγουν μη-σύμφωνο φως προς όλες τις διευθύνσεις και, επιπλέον, έχουν μεγάλο φασματικό εύρος.

Η λειτουργία των λέιζερ ερμηνεύεται από τη θεωρία της κβαντικής μηχανικής και της θερμοδυναμικής. Πολλά υλικά με τα απαραίτητα χαρακτηριστικά για να αποτελέσουν ενεργό υλικό των λέιζερ έχουν βρεθεί, με αποτέλεσμα τη δημιουργία πολλών τύπων λέιζερ με διαφορετικά χαρακτηριστικά, που χρησιμοποιούνται σε μεγάλο εύρος εφαρμογών.

 Το πρώτο λέιζερ κατασκευάστηκε το 1960, από τότε όμως τα λέιζερ βρήκαν εφαρμογή στις θετικές επιστήμες, στη βιομηχανία, στην ιατρική, και στην ηλεκτρονική.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

 

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ  ΝΕΡΟΜΥΛΟΣ

 

Ο νερόμυλος ή υδρόμυλος είναι η πρώτη μηχανή παραγωγής έργου που κατασκεύασε ο άνθρωπος με τη χρήση φυσικής, ήπιας και ανανεώσιμης πηγής ενέργειας. Με τη δύναμη που δημιουργεί η πτώση του νερού από ψηλά ή η ροή του και με τη βοήθεια του τροχού, εφεύρεση που άλλαξε την ανθρώπινη ιστορία, κινήθηκαν απλές και στη συνέχεια πολύπλοκες μηχανές, που κάλυψαν τις περισσότερες ανάγκες των προβιομηχανικών κοινωνιών, αντικαθιστώντας στις πρώιμες μηχανές την ανθρώπινη ή ζωϊκή δύναμη (χειρόμυλοι και ζωόμυλοι), κινητήριες δυνάμεις πριν το νερό και τον αέρα.Με τον νερόμυλο και την βοηθεια της μυλόπετρας επίσης άλεθαν το αλέυρι.
Η ιστορία του νερόμυλου αρχίζει με την νερομηχανή, που αναφέρεται χωρίς λεπτομέρειες σε επιγραφές των Σουμερίων. Πιστεύεται ότι στην Ουρ χρησιμοποιήθηκαν τροχοί με φτερά από κεραμικές πλάκες για υδροδότηση και πιθανόν για άλεση σιταριού.
Περιγραφή νερόμυλου γίνεται και από τον Στράβωνα όπου αναφέρεται ως «υδραλέτης».Βρισκόταν κατά την παράδοση στα Κάβειρα, στο παλάτι του Μιθριδάτη ΣΤ΄ του Ευπάτορα, βασιλιά του Πόντου, όπου το 64 π.Χ. τον είδαν οι Ρωμαίοι κατακτητές. Ο Βιτρούβιος στο έργο του περί αρχιτεκτονικής τον περιγράφει, ενώ ο Πλίνιος τον αναφέρει ως νέα μηχανή.
Ο αριθμός των νερόμυλων από τους οποίους σώζονται ίχνη ξεπερνά τις 20.000 στην Ελλάδα. Μετά την επανάσταση του 1821 στα όρια του τότε ελληνικού κράτους βρέθηκαν 6.000 νερόμυλοι, από τους οποίους 5.500 περιήλθαν στο δημόσιο, κατά τα ¾ καταστραμμένοι.

 Ακολουθούν σύνδεσμοι για περισσότερες πληροφορίες:

ΣΧΕΔΙΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΝΕΡΟΜΥΛΟΥ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΜΥΛΟΙ

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΟΔΟΜΕΤΡΟ

Το οδόμετρο είναι μια αυτόνομη κατασκευή, προσαρμόσιμη σε οποιοδήποτε τροχοφόρο (άρμα), αποτελούμενη από ένα σύμπλεγμα από οδοντωτούς τροχούς και ατέρμονες κοχλίες, ικανούς να μεταφέρουν την κίνηση του τροχού του άρματος και να την μετατρέψουν σε μονάδες μέτρησης μήκους, που καταγράφεται από ένα σύστημα δίσκων στο πάνω μέρος της συσκευής.

Κύρια (και μοναδική) χρήση ήταν αυτή της μέτρησης οδικών αποστάσεων. Καθώς η κατασκευή ήταν αυτόνομη και μπορούσε να προσαρμοστεί σε κάθε τροχοφόρο (άρμα), η μέτρηση αποστάσεων ήταν πολύ εύκολη και μπορούμε να πούμε και πολύ ακριβής. 

Η κατασκευή αποτελείται από ένα σύμπλεγμα οδοντωτών τροχών οι οποίοι (εμπλεκόμενοι με ατέρμονες κοχλίες) μεταφέρουν την κίνηση του τροχού ενός άρματος και την μετατρέπουν σε μονάδες μέτρησης του μήκους. 

Οι τρεις δίσκοι στο πάνω μέρος του οδόμετρου καταγράφουν σε μονάδες μήκους την διανυθείσα απόσταση. Το ομοίωμα του άρματος είναι μικρότερο του φυσικού μεγέθους, ενώ ο μηχανισμός του οδόμετρου μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι σε φυσικό μέγεθος, αφού είναι δυνατόν να προσαρμοστεί και σε μεγαλύτερο άρμα. 

Πρέπει να αναφερθεί ότι υπάρχουν δύο εκδοχές της κατασκευής.

 

Εφαρμογές στο σήμερα

Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι ο πρόδρομος κάθε σημερινής κατασκευής-συσκευής που μετράει αποστάσεις μέσω κάποιου τροχού, όπως το μετρητή αποστάσεων σε οχήματα κ.ά

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ

Το Περισκόπιο είναι οπτικό όργανο κάθετης διάταξης δια του οποίου καθίσταται δυνατή η επισκόπηση του ορίζοντα από υπερκείμενο εμπόδιο ή πανταχόθεν περίκλειστο χώρο.

Απλούστερη μορφή περισκοπίου είναι ένας σωλήνας στις άκρες του οποίου φέρονται κάτοπτρα (καθρέφτες) με αντίθετη, (κατά διάταξη μεταξύ τους), κλίση 45°.

Περισσότερο σύνθετης μορφής περισκόπιο είναι αυτό που αντί κατόπτρων φέρει πρισματικούς φακούς. Η χρήση των περισκοπίων είναι περισσότερο στρατιωτική κυρίως των χαρακωμάτων, παρατηρητηρίων, μονάδων πυροβολικού και τεθωρακισμένων και ειδικότερα του ναυτικού πολέμου όπου και αποτελεί κύριο όργανο των υποβρυχίων.

Γενικά το περισκόπιο είναι ένας σωλήνας κατά μήκος του οποίου φέρονται φακοί και στις άκρες του πρισματικοί φακοί, λεγόμενοι ο του κάτω άκρου "προσοφθάλμιος φακός" και "αντικειμενικός φακός" του άνω άκρου.

Τα σύγχρονα υποβρύχια φέρουν δύο ή τρία διαφορετικά περισκόπια, είτε κατά πλευρά , είτε κατά σειρά μεταξύ τους. Το μεν ένα χρησιμοποιείται περισσότερο σε πλοήγηση – παρατήρηση, σε περιπολίες, καλούμενο "περισκόπιο πλοήγησης", το έτερο για αναγνώριση, σκόπευση και ανάλογους χειρισμούς, καλούμενο "περισκόπιο μάχης" ή σκόπευσης, και το τρίτο καλούμενο "περισκόπιο νυκτός" που φέρεται στον πυργίσκο του υποβρυχίου και χρησιμοποιείται περισσότερο κατά το λυκαυγές και το λυκόφως, λόγω της μείζονος ορατότητας αυτού εκ της μείζονος διαμέτρου του. Αποφεύγεται να χρησιμοποιείται την ημέρα.

Η ύψωση και η ύφεση του περισκοπίου γίνεται ηλεκτρικά ή υδραυλικά. Με κατάλληλη βαθμονόμηση οριζόντια και κάθετη που φέρεται στον προσοφθάλμιο φακό επιτρέπει τον προσδιορισμό της απόστασης από το παρατηρούμενο στόχο.

 
ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΛΟΙΟ

 

Το Πλοίο (αρχαία ελληνική: η ναυς, της νεώς, πληθ.: αι νήες) είναι μια ειδική κατασκευή (ναυπήγημα), σχεδιασμένη για να κινείται με ασφάλεια στο νερό.
Το κύριο σώμα του πλοίου σκάφος (hull) διακρίνεται σε τρία μέρη: Το μπροστινό καλούμενο πλώρη (fore), το μεσαίο και μεγαλύτερο καλούμενο μέσο (amid) και το πίσω μέρος καλούμενο πρύμνη (aft).
Η γραμμή περιφερειακά του πλοίου όπου ακριβώς και η επιφάνεια της θάλασσας, όταν αυτό πλέει ασφαλώς, καλείται ίσαλος γραμμή ή ίσαλος (water line). Όλα τα ορατά μέρη του πλοίου δηλ. από την ίσαλο και πάνω λέγονται έξαλα (freeboard) σε αντίθεση με τα υπό την ίσαλο μέρη του πλοίου καλούμενα ύφαλα (bottom). Η πλευρική επιφάνεια των εξάλων προς τη πλώρη που καμπυλώνει (εσωκοίλωμα), καλείται παρειά ή μάσκα (bow) ενώ η αντίστοιχη στη πρύμη λέγεται ισχίο ή γοφός (quarter).
"Διαμήκης γραμμή" (central line) λέγεται η νοητή εκείνη που χωρίζει το πλοίο σε δύο ίσα μέρη από πλώρη μέχρι πρύμη, το δεξιό (starboard) και το αριστερό (port) και έτσι νοείται και ο όρος "διαμήκης άξονας". Ναυπηγικά τά δύο αυτά μέρη - πλευρές ενώνονται στο κάτω μέρος την τρόπιδα ή καρένα (keel) η οποία στη μεν πλώρη καταλήγει στη "στείρα" ή "κοράκι" εις δε τη πρύμη στο "ποδόστημα" (stern). Ευκολονόητο ότι η "διαμήκης" ενώνει τα άνω ακραία σημεία της στείρας και του ποδοστήματος. Επ΄ αυτής της διαμήκους οριζόμενη επιφάνεια καλείται κατάστρωμα ή κουβέρτα (deck) διακρινόμενο σε κατώτατο (lower deck), μέσο (middle deck), κύριο (main deck), και ανώτατο (upper deck) (όχι απαραίτητα όλα σε ένα πλοίο). Όλες οι κατασκευές από το ανώτατο ή κύριο κατάστρωμα καλούνται "υπερκατασκευές" ή υπερκατασκευάσματα (superstructures). Η υπερκατασκευή στη πλώρη ονομάζεται πρόστεγο ή καμπούνι (forecastle). Η υπερκατασκευή στο μέσον ονομάζεται μεσόστεγο ή γέφυρα (bridge) και εκείνη της πρύμης επίστεγο ή πούπι (poop). (Σημ.: Σήμερα τα μεγάλα Δ/Ξ φέρουν μια υπερκατασκευή στη πρύμη, τα αεροπλανοφόρα στο μέσον όπου επιπρόσθετα και ο πύργος ελέγχου).
Το εσωτερικό του πλοίου, ανάλογα με το τύπο του, χωρίζεται σε κύτη ή αμπάρια (holds) ή σε δεξαμενές (tanks) για φορτίο, σε δεξαμενές για εφόδια (π.χ. καύσιμα, νερό, έρμα κλπ), στο μηχανοστάσιο (engine room), στο λεβητοστάσιο (stokehold), στο αντλιοστάσιο (pumps room) μόνο για δεξαμενόπλοια και στα διαμερίσματα του πληρώματος (crew quarters). Επίσης για λόγους ασφαλείας υπάρχουν οι δεξαμενές "ζυγοστάθμισης" πλώρης (fore-peak tank) και πρύμης (after-peak tank). Το κατώτατο μέρος του πλοίου εσωτερικά ονομάζεται πυθμήν (πυθμένας) ή γάστρα (bottom) και για λόγους επίσης ασφαλείας τα περισσότερα πλοία είναι "διπύθμενα" (double bottoms) δηλ. με δύο πυθμένες. Στην υπερκατασκευή της "γέφυρας" φέρονται σχεδόν το σύνολο των Ναυτιλιακών οργάνων, το διαμέρισμα του Πλοιάρχου και των Αξιωματικών του πλοίου, οι τραπεζαρίες και η κουζίνα του πλοίου.
Τέλος τα πλοία φέρουν διάφορους "μηχανισμούς" όπως πηδαλιουχίας (steering gear), φορτοεκφορτώσεων (cargo winches), αγκυροβολίας (capstan), σωστικούς, ιστιοφορικούς, πτερύγια κ.ά.

 ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ 

ΕΙΔΗ ΠΛΟΙΩΝ

ΒΑΣΙΚΑ ΜΕΡΗ ΠΛΟΙΟΥ

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΛΟΙΑ

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ  ΠΥΞΙΔΑ

 

Η πυξίδα (από την αρχαία ελληνική λέξη πυξίς - ίδος, που αρχικά σημαίνει ξύλινο κουτί) ή κοινώς μπούσουλας (από την ιταλική λέξη bussola) και κουμπάσο (από τη λέξη compass) είναι όργανο με το οποίο επιτυγχάνεται ο προσανατολισμός του χρήστη, δείχνοντάς του την κατεύθυνση του Βορρά. Ιδιαίτερα όμως στη ναυσιπλοΐα αποτελεί το σημαντικότερο "ναυτιλιακό βοήθημα" με το οποίο μετρούνται και πραγματοποιούνται τόσο οι πορείες των πλοίων όσο και οι διοπτεύσεις.

Επειδή το όργανο αυτό αναπτύχθηκε εξ ανάγκης στη ναυτιλία αλλά και εκ της σημαντικότητάς του σ΄ αυτή ονομάζεται συνηθέστερα ναυτική πυξίδα.

Η ναυτική πυξίδα σήμερα διακρίνεται στην μαγνητική πυξίδα (magnetic compass) που βασίζεται στη λειτουργία της μαγνητικής βελόνας και είναι η πλέον διαδεδομένη, στην γυροσκοπική πυξίδα που βασίζεται στην ταχεία περιστροφή του ελεύθερου γυροσκοπίου με μηδενικό σχεδόν σφάλμα και στην γυρομαγνητική πυξίδα περιορισμένης χρήσης.

 

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΥΡΑΥΛΟΣ

 

Ο πύραυλος (ή ρουκέτα) είναι βλήμα, που προωθείται εκτοξεύοντας αέρια που προέρχονται από καύση στερεών ή υγρών καυσίμων. Η λειτουργία του στηρίζεται στη θεωρία του Νεύτωνα περί δράσης και αντίδρασης, με βάση και την αρχή διατήρησης της ορμής. Η ταχύτητα τού πυραύλου καθορίζεται από το μέγεθός του και την ταχύτητα με την οποία εξέρχονται τα αέρια. Η καύση γίνεται με τη βοήθεια του οξυγόνου, που εναποθηκεύεται σε υγρή μορφή μέσα στον πύραυλο, και άλλων ουσιών που δρουν σαν οξειδωτές.

Το ελληνικό όνομά του πήρε ο πύραυλος από το πυρ (φωτιά) και το αυλός (φλογέρα) λόγω του σχήματός του και του τρόπου πρόωσης που συνοδεύεται από φλόγα.

Ο πύραυλος ήταν γνωστός στους Κινέζους από το 13ο αιώνα μ.Χ., ίσως και νωρίτερα. Τον χρησιμοποίησαν το 1232 μ.Χ. σε μάχη που έδωσαν με το γιο του Τζένγκις Χαν. Οι πύραυλοι εκείνοι χρησιμοποιούσαν σαν καύσιμο την πυρίτιδα. Πιθανόν από τους Κινέζους να έμαθαν τον πύραυλο και οι Ινδοί, που τον χρησιμοποίησαν εναντίον των Άγγλων. Διαμέσου των Άγγλων, μεταφέρθηκε στην Ευρώπη η τεχνολογία της κατασκευής πυραύλων. Οι Άγγλοι χρησιμοποίησαν πυραύλους (ρουκέτες) στη μάχη της Βουλώνης, ενάντια στα γαλλικά στρατεύματα και επίσης όταν αντιμετώπιζαν τα αμερικανικά στρατεύματα το 1814, στην Ουάσιγκτον.

Η συστηματική όμως μελέτη για την τελειοποίηση του πυραύλου, άρχισε τον 20ό αιώνα. Προηγήθηκαν οι θεωρητικές μελέτες του Κονσταντίν Τσιολκόφσκι σχετικά με τη χρήση των πυραύλων για την εξερεύνηση του διαστήματος. Ο πρώτος πύραυλος με καύσιμη ύλη υγρό οξυγόνο εκτοξεύτηκε το 1928 στη Μασαχουσέτη. Η ιδέα της χρήσης υγρού οξυγόνου ήταν του Ρόμπερτ Γκόνταρντ, που ήθελε με αυτό τον τρόπο να δώσει την δυνατότητα στους πυραύλους να κινούνται και έξω από την ατμόσφαιρα, όπου ως γνωστόν δεν υπάρχει οξυγόνο. Ο πύραυλος ανυψώθηκε για 13 μέτρα και η πτήση διήρκεσε 5,21 δευτερόλεπτα, αλλά ήταν η απόδειξη ότι το υγρό οξυγόνο μπορούσε να χρησιμεύσει ως καύσιμο για τους πυραύλους.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΕΙΔΗ ΠΥΡΑΥΛΩΝ ΚΑΙ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥΣ

ΣΧΕΔΙΟ ΠΥΡΑΥΛΟΥ

 

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
 

To ραδιόφωνο είναι η συσκευή που λειτουργεί ως δέκτης ηλεκτρομαγνητικών εκπομπών σε ορισμένη συχνότητα με μια κεραία και μετατροπέας σε ήχο. Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα λαμβάνονται από την κεραία, αποκωδικοποιούνται, μετατρέπονται σε ηλεκτρικό ρεύμα και στην συνέχεια σε ήχο από το ηχεί. Ραδιοφωνία, επίσης, θεωρείται και όλη η διαδικασία εκπομπής και λήψης ραδιοκυμάτων.

Μπορούμε να διακρίνουμε τα ακόλουθα είδη ραδιοφώνου:

·         Το αναλογικό ή συμβατικό ραδιόφωνο...

·         Το ψηφιακό ραδιόφωνο αποτελεί νεότερο τεχνολογικά επίτευγμα, με διάφορες τεχνολογίες που βρίσκονται ακόμη στο στάδιο της δοκιμής ή της αρχικής εφαρμογής. 

·         Το δορυφορικό ραδιόφωνο, το οποίο χρησιμοποιεί κανάλια στα πλαίσια του προτύπου της δορυφορικής ψηφιακής τηλεόρασης DVB, ούτως ώστε να μεταδίδεται μόνον ήχος.

·         Το Διαδικτυακό ραδιόφωνο (ραδιόφωνο του Διαδικτύου, που εκπέμπει αρχεία ροής (δηλαδή επιφορτώνεται το αρχείο σε πραγματικό χρόνο, ο ήχος φορτώνεται εκείνη την στιγμή που παίζει) και περιλαμβάνει και το Podcasting, που είναι η εμπορική ονομασία της μεταφόρτωσης ηχογραφημένων εκπομπών.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

ΡΟΜΠΟΤ

«Το Ρομπότ είναι μία κατασκευή, που μπορεί να εκτελεί προγραμματισμένες εργασίες, αλλά σε αντίθεση με τις απλές μηχανές ακολουθεί τη μέθοδο: αντιλαμβάνομαι, σκέπτομαι, ενεργώ. Το Ρομπότ καθοδηγείται από ένα ηλεκτρονικό κύκλωμα και από κάποιο πρόγραμμα υπολογιστή και αποτελείται από δομικά μέρη (δοκοί, γρανάζια, ρόδες…), ηλεκτρονικά (μονάδα εγκεφάλου…), αισθητήρες (χρώματος, φωτός, κίνησης, απόστασης…) και κινητήρες. Συνήθως χρησιμοποιείται για την εκτέλεση επικίνδυνων ή δύσκολων (για ανθρώπους) εργασιών ή για να αυτοματοποιήσει μονότονες επαναλαμβανόμενες εργασίες, που ωστόσο πρέπει να γίνονται με μεγάλη ταχύτητα και ακρίβεια».

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΡΟΜΠΟΤ

ΕΙΔΗ ΡΟΜΠΟΤ

ΜΕΡΗ ΡΟΜΠΟΤ-ΧΡΗΣΕΙΣ ΡΟΜΠΟΤ

ΡΟΜΠΟΤ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

ΒΑΣΙΚΑ ΜΕΡΗ ΡΟΜΠΟΤ-ΕΙΚΟΝΑ

 

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΧΕΔΙΑ

 

Η σχεδία είναι το αρχαιότερο και πιο απλό μέσο για υδάτινες μεταφορές. Δημιουργείται από ξύλα που συνδέονται μεταξύ τους έτσι ώστε να σχηματίσουν μια πλωτή εξέδρα. Κάποιες σχεδίες είναι φτιαγμένες για να πλέουν με το ρεύμα του ποταμού, ενώ άλλες διανύουν μεγάλες αποστάσεις χρησιμοποιώντας πανιά και κουπιά. Χρησιμεύει για την μεταφορά ανθρώπων, ζώων ή εμπορευμάτων. Λόγω της έλλειψης των τοιχωμάτων, στο κέντρο υψώνεται ένας ιστός για την στήριξη ενός πανιού

Η σχεδία υπάρχει από την Προϊστορία όταν ο άνθρωπος ήθελε να ανακαλύψει νέους τόπους και να ταξιδέψει στην θάλασσα. Δίνουν στον άνθρωπο την δυνατότητα να ανακαλύψει τοπία και ομορφιές που είναι απροσπέλαστα με άλλο μέσον και χαρίζουν έντονες συγκινήσεις, αφού συμβάλλουν στο να βιώσει κανείς άμεσα το φυσικό περιβάλλον. Αρχικά, το 4500 π.Χ. κατασκεύασαν τις πρώτες βάρκες δένοντας λωρίδες από πάπυρο μεταξύ τους. Όμως λόγω του ότι ο πάπυρος απορροφούσε νερό αντικαταστάθηκε στην συνέχεια από πολύ πιο ανθεκτικούς κορμούς δέντρων. Τα σκάφη των Φοινίκων, δηλαδή των πρώτων θαλασσοπόρων ήταν φτιαγμένα από ξύλο και στο κέντρο ένας πάσσαλος στήριζε ένα πανί. Επίσης, στην Ινδία και στην Κίνα τις χρησιμοποιούσαν και ως κατοικίες. Τα πιο γνωστά είναι τα <<τοτόρα>> στην Νότια Αμερική. Είναι σχεδίες από καλάμια με μήκος που ξεπερνά τα 10 μ. και με δυνατότητα μεταφοράς φορτίου περίπου τριών τόνων

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΒΑΣΙΚΑ ΜΕΡΗ ΣΧΕΔΙΑΣ

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

 

Η τηλεόραση είναι σύστημα τηλεπικοινωνίας που χρησιμεύει στη μετάδοση και λήψη κινούμενων εικόνων και ήχου εξ αποστάσεως. Aποτελεί το κυριότερο και δημοφιλέστερο Μέσο Μαζικής Επικοινωνίας και η χρήση της είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη σε όλο τον κόσμο. Ο όρος καλύπτει ολόκληρο το φάσμα των τεχνικών χαρακτηριστικών και των δραστηριοτήτων που αφορούν τα τηλεοπτικά προγράμματα, καθώς και τη μετάδοσή τους. Συνήθως, λέγοντας "τηλεόραση" εννοούμε τη συσκευή, δηλαδή τον δέκτη, ο οποίος λαμβάνει το (τηλεοπτικό) σήμα που εκπέμπουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί σε συγκεκριμένες συχνότητες (ή αλλιώς κανάλια) με την οθόνη που απεικονίζει το αποτέλεσμα της εκπομπής (μετατροπή του σήματος σε εικόνα και ήχο).

Ο τηλεοπτικός δέκτης λαμβάνει το τηλεοπτικό σήμα είτε ασύρματα είτε ενσύρματα. Η ασύρματη λήψη γίνεται με δύο τρόπους: Ο ένας τρόπος είναι η λήψη με κεραία στραμμένη σε κάποιο επίγειο σταθμό εκπομπής (που βρίσκεται στην κορυφή κάποιου βουνού). Ο δεύτερος τρόπος είναι η λήψη από δορυφόρο μέσω δορυφορικής κεραίας (πιάτο) και ειδικού δέκτη. Στην ενσύρματη λήψη έχουμε την καλωδιακή τηλεόραση και τη λήψη μέσω δικτύου (IPTV).  Πρόσφατα έχει ξεκινήσει και η μετάδοση τηλεοπτικού σήματος μέσω δικτύου κινητής τηλεφωνίας (Mobile TV).

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

ΘΕΤΙΚΑ-ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

 

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟ

 

Το τηλεσκόπιο είναι ένα όργανο σχεδιασμένο για την παρατήρηση μακρινών αντικειμένων μέσω της συλλογής ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Τα πρώτα γνωστά σχεδόν λειτουργικά τηλεσκόπια ανακαλύφθηκαν στις Κάτω Χώρες στις αρχές του 17ου αιώνα. Ο όρος «τηλεσκόπια» μπορεί να αναφέρεται σε ένα ευρύ φάσμα οργάνων που λειτουργούν στις περισσότερες περιοχές του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος.

Το τηλεσκόπιο εφευρέθηκε το 1608 στην Ολλανδία και η αρχική του εφεύρεση αποδίδεται στον Χανς Λιπερσέι και στον Ζακαρίας Γιάνσεν, αμφότεροι οπτικοί της ολλανδικής κωμόπολης Μίντελμπουρχ, και επίσης στον Τζέιμς Μέτιους. Τα αρχικά ολλανδικά τηλεσκόπια ήταν όλα διοπτρικά και αποτελούνταν από κοίλο φακό. Πολλά τηλεσκόπια κατασκευάστηκαν στην Ολλανδία το 1608 και έτσι δεν άργησε το επαναστατικό αυτό οπτικό όργανο να διαδοθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Την επόμενη χρονιά, ο Γαλιλαίος, ο οποίος είχε ξεκινήσει να δείχνει τεράστιο ενδιαφέρον για το επίτευγμα αυτό των Ολλανδών κατά τη διάρκεια ταξιδιού στην Βενετία, προσάρμοσε το τηλεσκόπιο για αστρονομικούς σκοπούς χρησιμοποιώντας αποκλίνοντα φακό στη θέση του προσοφθάλμιου φακού. Ο Γαλιλαίος έγινε έτσι ένας από τους πρώτους ανθρώπους που χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο για αστρονομικές παρατηρήσεις. Παρ' όλα αυτά, ο Άγγλος αστρονόμος Τόμας Χάρριοτ (αγγλ: Thomas Harriot) είναι ίσως ο πρώτος αστρονόμος που χρησιμοποίησε τηλεσκόπιο για ουράνιες παρατηρήσεις· είχε πραγματοποιήσει παρατηρήσεις της Σελήνης μέσω τηλεσκοπίου το 1609, πριν από τον Γαλιλαίο. Με τα μικρά διοπτρικά τηλεσκόπια του που ο ίδιος κατασκεύασε, ο Γαλιλαίος ανακάλυψε το 1610 τους τέσσερις μεγαλύτερους δορυφόρους του Δία, μελέτησε το 1611 τις καταστάσεις της Αφροδίτης και συνέβαλε σε πολύ σημαντικό βαθμό στην ανάπτυξη των τηλεσκοπίων και της αστρονομίας.

 ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

 ΜΕΡΗ ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟΥ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΙΔΗ ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΩΝ

ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟΥ

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ

 

Το τηλέφωνο είναι μία συσκευή συνδιάλεξης η οποία μεταφέρει τον ήχο μέσω ηλεκτρικών σημάτων. Συγκεκριμένα πρόκειται για συσκευή που μετασχηματίζει τις ηλεκτρικές ταλαντώσεις σε ηχητικές. Η συσκευή αυτή αποτελείται από πομπό και δέκτη και συνδέεται με καλώδιο με το τηλεφωνικό κέντρο. Ο πομπός έχει μέσα σ' ένα σωλήνα μια μετάλλινη πλάκα μπροστά σε ηλεκτρομαγνήτη. Μόλις ακουστεί η φωνή μας επάνω στην πλάκα, αυτή αρχίζει να κάνει παλμικές κινήσεις ισχυρές ή αδύνατες, ανάλογα με τον τόνο που έχει η φωνή μας, που επηρεάζουν τον ηλεκτρομαγνήτη. Με τη βοήθεια του ηλεκτρικού ρεύματος, τα ηχητικά κύματα περνούν από το καλώδιο και φτάνουν στον δέκτη που έχει κι αυτός έναν ηλεκτρομαγνήτη μ' ένα διάφραγμα μπροστά του. Το διάφραγμα του δέκτη με τη σειρά του αρχίζει να έχει παλμικές κινήσεις από τα ηχητικά κύματα του πομπού που μεταδίδει ο ηλεκτρομαγνήτης. Μ' αυτόν τον τρόπο η ανθρώπινη ομιλία ξανακούγεται στο ακουστικό με την αναπαραγωγή των ήχων. Ο πομπός και ο δέκτης ενός τηλεφώνου είναι τοποθετημένοι σ' ένα όργανο που λέγεται ακουστικό.

Πολλοί ήταν εκείνοι που προσπάθησαν να κατασκευάσουν ένα μηχάνημα που θα μπορούσε να μεταβιβάσει τον ήχο διαμέσου του ηλεκτρισμού. Αυτό το κατάφερε ο Σκωτσέζος φυσικός Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ το 1876. Η συσκευή που χρησιμοποιήθηκε περιελάμβανε μια ελαστική μεμβράνη από σίδηρο, η οποία βρισκόταν μπροστά από σιδηρομαγνητικό πυρήνα, περιτυλιγμένο με μονωμένο αγωγό. Μια γραμμή από δυο καλώδια συνέδεε τη συσκευή αυτή με μια άλλη παρόμοια. Και οι δυο συσκευές χρησιμοποιήθηκαν ως δέκτες και ως πομποί. Στη συσκευή του Μπελ, η φωνή έπεφτε πάνω στη μεμβράνη και την έκανε να πάλλεται. Η συσκευή αυτή χρησίμευε μόνο για ομιλίες σε κοντινή απόσταση.

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ

ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ

ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ

ΥΔΡΑΥΛΙΚΟΣ ΤΗΛΕΓΡΑΦΟΣ

O υδραυλικός τηλέγραφος είναι ένα σύστημα επικοινωνίας σε μεγάλες αποστάσεις που εφευρέθηκε τον 4ο αιώνα π.Χ. από τον Αρκάδα στρατηγό Αινεία τον Τακτικό. Σύμφωνα μ' αυτόν, όσοι επιθυμούσαν να μεταδώσουν κάποια μηνύματα πήγαιναν σε έναν λόφο και εκεί γέμιζαν ένα κάδο με νερό. Στον απέναντι λόφο υπήρχε ένας ακριβώς ίδιος κάδος με την ίδια βρύση στη βάση του κάδου. Οι δύο κάδοι είχαν μια κατακόρυφη ράβδο η οποία επέπλεε σε πλωτήρα μέσα στο νερό και είχε χαραγμένα πάνω της διάφορα μηνύματα. Κάθε φορά που ήθελαν να στείλουν ένα σήμα, ανύψωναν έναν πυρσό και οι δύο σταθμοί (πομπός και δέκτης) άνοιγαν τις βρύσες τους την ίδια στιγμή. Το νερό έβγαινε με τον ίδιο ρυθμό και όταν η επιφάνειά του νερού στον σταθμό του πομπού έφθανε στο μήνυμα που ήθελαν να στείλουν, κατέβαζαν τον πυρσό και έκλειναν τη βρύση. Τότε μπορούσε ο δέκτης να διαβάσει το μήνυμα πάνω στη ράβδο. Αυτός μετά μετέδιδε το μήνυμα στον επόμενο στη σειρά σταθμό και από εκεί σε άλλους.

Ο υδραυλικός τηλέγραφος απαιτούσε πολύ καλό συγχρονισμό των δύο σταθμών για να μπορέσει να δουλέψει σωστά.

 

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΦΑΡΟΣ

Φάρος ονομάζεται ένα ειδικής και τυποποιημένης κατασκευής κτίσμα που οικοδομείται σε διάφορα σημεία των ηπειρωτικών ή νησιωτικών ακτών ή και επί βραχονησίδων στο επάνω μέρος του οποίου φέρεται ειδικός μηχανισμός που φωτοβολεί, (εκπέμπει), συνήθως περιοδικό φως, χαρακτηριζόμενο εκ του σκοπού του ως ιδιαίτερο βοηθητικό μέσο στην ασφαλή ναυσιπλοΐα.

Με το όνομα Φάρος χαρακτηρίζεται τόσο το κτίσμα όσο και η μηχανή φωτοβολίας που είναι εγκατεστημένη σε αυτό. 

Σημαντικότεροι Φάροι στην αρχαιότητα ήταν ο Φάρος της Αλεξάνδρειας και ο Κολοσσός της Ρόδου, ενώ σήμερα αναμφίβολα θεωρείται το Άγαλμα της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη στις ΗΠΑ, έστω κι αν ουσιαστικά δεν φωτοδοτεί. Στην Ελλάδα σε κάποιες πόλεις οι υφιστάμενοι φάροι αποτελούν τα σύμβολά τους όπως ο Φάρος της Αλεξανδρούπολης για την Αλεξανδρούπολη, ο Φάρος της Κρανάης για το Γύθειο, ο Φάρος της Πάτρας για την Πάτρα κ.λπ.

Σήμερα οι Φάροι διακρίνονται σε "επανδρωμένους", όπου υφίστανται Φαροφύλακες (lightsmen) και σε "μη επανδρωμένους" ή "αυτόματους". Πλοία ή σκάφη που εξυπηρετούν ανάγκες φάρων ονομάζονται "φαρικά" ή "συντήρησης φάρων" (light-house tenders).

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ  ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΣΧΕΔΙΟ ΦΑΡΟΥ

ΕΙΔΗ ΦΑΡΩΝ

ΕΙΔΗ ΦΑΡΩΝ

ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΦΑΡΩΝ

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ  ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ

Φωτογραφική μηχανή ονομάζεται η συσκευή που χρησιμοποιείται για τη λήψη φωτογραφιών.Οι ευρύτερα χρησιμοποιούμενες σήμερα φωτογραφικές μηχανές, ερασιτεχνικής ή επαγγελματικής χρήσης, διακρίνονται σε δύο βασικές κατηγορίες: τις συμπαγείς (compact) και στις μονοοπτικές ρεφλέξ . Διακρινόμενες, ανάλογα με την τεχνολογία τους, είναι οι κλασικές φωτογραφικές μηχανές με φιλμ και οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΗΣ

ΒΑΣΙΚΑ ΜΕΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΗΣ

ΩΡΟΛΟΓΙΟΝ

Το ρολόι ή ωρολόγιο είναι ένα όργανο ένδειξης του χρόνου. Χρησιμοποιείται συνήθως για τη μέτρηση χρονικών διαστημάτων μικρότερων της ημέρας, σε αντίθεση π.χ. με τα ημερολόγια. Ρολόγια που χρησιμοποιούνται για τεχνικούς σκοπούς και παρουσιάζουν μεγάλη ακρίβεια στη μέτρηση σύντομων χρονικών διαστημάτων, αποκαλούνται συνήθως χρονόμετρα. (Ένα χρονόμετρο είναι επίσης σχεδιασμένο ώστε να διευκολύνει το μηδενισμό και την επανεκκίνησή του, ενώ τα ρολόγια, αν και προφανώς μπορούν να ρυθμιστούν, χρησιμοποιούνται συνήθως για να μετρούν το χρόνο αδιάλειπτα).

Κατά την διάρκεια του 20ού αιώνα το ρολόι του χεριού αποτελούσε τη πιο συχνή μορφή ρολογιού και πολλές φορές και κόσμημα πολυτελείας. Ιδιαίτερα οι ελβετικές βιομηχανίες φημίζονται για μηχανικά ρολόγια πολυτελείας. Τα τελευταία χρόνια στην αγορά μεγάλη ζήτηση έχουν και τα ψηφιακά ρολόγια.